Pora na opanowanie się

Lasy umierają, gałęzie pokryte chorobą

Zwierzęta tracą swoje domy, giną bez nadziei

Człowiek jest bezlitosny, okrutny, bez sumienia

Niszczy wszystko dookoła

Pozostawia po sobie tylko pustkę i ból

Słychać krzyk rozpaczy, który rozbrzmiewa w lesie

Zwierzęta błagają o litość, ale człowiek nikogo nie słucha

Nie słyszy błagania o litość, o opanowanie się

Bo tylko chce, tylko bierze

Tylko grabi bez myślenia o jutrze

Czy ta planeta ma jeszcze szansę na przetrwanie

Czy ludzie zrozumieją, że muszą przestać niszczyć

To co powinni kochać, bronić tego i szanować