21 czerwca 2025

Samotny człowiek

 

Samotny człowiek

W pustym pokoju cichy, samotny człowiek siedzi

W jego duszy myśli trudne, smutki głęboko tkwią

Zagubiony w sobie, jakiś letarg go otacza

Wśród nocy bez gwiazd, na samotnej dróżce

W oczach jego widać długie lata samotności

W sercu jego płonie ogień niewypowiedzianych tęsknot

Czy kiedykolwiek znajdzie drogę do innego serca?

Czy kiedykolwiek ujrzy światło w ciemności swej nocy?

Samotny człowiek, w ciszy swojego świata

Marzy o bliskości, o ukojeniu w ramionach drugiego

Choć wiatr szeleści liśćmi, a czas płynie bezwzględnie

On wciąż wierzy w miłość, choć to trudna droga

Choć samotność czasem jest jak czarna otchłań

Jego serce wciąż bije, nadzieja trwa w nim jak płomień

Bo każdy samotny człowiek, choć w ciszy tkwi spokojnie

Ma w sobie siłę, by odnaleźć drogę do szczęścia swojego

W krainie cieni, gdzie noc jest najdłuższą chwilą

Samotny człowiek walczy, by odnaleźć swą równowagę

W jego sercu tęsknota i nadzieja się splatają

Bo w końcu każdy człowiek odnajdzie swą własną drogę

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Nic nie jest nam obceco ludzkie

  Nic co ludzkie nie jest nam obce Zacznijmy od początku, bo tam zwykle tkwi tajemnica Życie jest nieprzewidywalne, pełne zmian i dram...