Niesamowite przygody Adama

 

Niesamowite przygody Adama

W dzisiejszym świecie pełnym komputerów, smartfonów i tabletów, gdzie rozwój techniki pędzi z niesamowitą szybkością nikt nie ma czasu, aby zastanowić się jak naprawdę wygląda świat, który nas otacza. W dobie Internetu i różnego rodzaju mediów społecznościowych wszyscy mają nadmiar informacji, które niepotrzebnie zaśmiecają nasze umysły. Tylko nieliczni mają otwarte umysły i potrafią dostrzegać to, co dla większości nigdy nie będzie osiągalne. Mało kto zdaje sobie sprawę z tego, że na świecie w dalszym ciągu istnieje mnóstwo nieodkrytych rzeczy, zwierząt i dziwnych istot. Również niewiele osób dopuszcza, że mogą zaistnieć takie zdarzenia i sytuacje, o  których nie mamy pojęcia. Czasem napotykamy na swojej drodze coś czego nie rozumiemy i nie wiemy co tak naprawdę się wydarzyło. Takie przypadki zadziwiają nas, sprawiają często duże zainteresowanie,  ale przeważnie przerażają nas ponieważ nikt ich nie potrafi wytłumaczyć. Ktoś kto ma otwarty umysł podchodzi jednak do takich incydentów zupełnie inaczej.

            Właśnie takie niesamowite i niewytłumaczalne rzeczy przytrafiły się małemu, niczym nie wyróżniającemu się spośród swoich rówieśników chłopcu. Otóż w małej wiosce, oddalonej o wiele kilometrów od innych miejscowości żył chłopiec o imieniu Adam. Uwielbiał on spędzać czas na świeżym powietrzu i spacerować po okolicy. Całymi godzinami włóczył się poznając nowe, ciekawe miejsca. Adam miał jedno wielkie marzenie – bardzo chciał mieć rower. Gdyby miał rower mógłby zapuszczać się w jeszcze bardziej odległe miejsca. Niestety Adam był sierotą, którego wychowywała stara ciotka. Nie za bardzo interesowała się Adamem, a już na pewno do głowy by jej nie przyszło, żeby mu kupić rower. Adam to wiedział i nawet nie próbował prosić ciotki o spełnienie swojego marzenia. Był zadowolony, że ma zdrowe nogi i może odbywać swoje wędrówki.

 Pewnego dnia, kiedy wracał z samotnej wycieczki, zauważył … stary rower porzucony na poboczu drogi.

Mimo że wyglądał na bardzo zniszczony, chłopiec postanowił zabrać go ze sobą. Kiedy dotarł do domu postanowił odnowić rower i przywrócić mu dawny blask. Przez kilka tygodni pracował nad nim w starej szopie, w której od jakiegoś czasu nocował bo ciotka kazała mu się wynieść z jej domu. Adam poszukiwał uszkodzonych części na okolicznych złomnicach, zmienił opony, regulował hamulce i wyczyścił każdy zakamarek. Na koniec pomalował go na piękny, niebieski kolor. Gdy skończył od razu wsiadł na siodło. Nie zdążył jednak nacisnąć pedału, a  rower sam się ruszył i zaczął pędzić przed siebie. Adam zdezorientowany w pierwszej chwili przestraszył się, ale szybko zdał sobie sprawę, że nie jest to zwykły rower. Zrozumiał, że jest to zaczarowany rower. Jadąc na tym rowerze, a właściwie unosząc się ponad łąką i polami Adam czuł się jakby był jednym z ptaków, które fruną w powietrzu. Wiatr hulał mu we włosach, a drzewa przelatywały koło niego w zawrotnym tempie. W pewnym momencie, rower zaczął gwałtownie hamować i zatrzymał się przed ogromnym zamczyskiem, którego Adam wcześniej nigdy nie widział. Chłopiec trochę przestraszony, ale bardzo ciekawy wszedł niepewnie na dziedziniec i zobaczył zamek otoczony wysokim murem. W drzwiach zamku ukazał się tajemniczy mężczyzna, który przywitał Adama i zaprosił go do środka. Okazało się, że zamek jest zamieszkany przez czarodzieja, który poszukuje kogoś, kto pomoże mu rozwiązać zagadkę i odkryć drogocenny skarb.

- Witaj Adamie. Dobrze, że przybyłeś do mojego zamku. Nie trafiłeś tu przypadkiem. W podziemiach znajduje się coś, co musisz odnaleźć.

- Witam, a co to takiego?

- Skarb i gdy tylko uda ci się odnaleźć ten skarb to możesz zabrać go ze sobą – Powiedział czarodziej

- Ale… Myślałem, że jak znajdę skarb to powinienem go oddać tobie – Adam niczego nie rozumiał

- Nie. Ja gdybym tylko chciał to sam odnalazł bym skarb. Nawet nie musiał bym się ruszać z miejsca. Jestem przecież czarodziejem.

- No tak, rozumiem. – powiedziała Adam, chociaż niczego nie rozumiał.

- Ale w takim razie dlaczego zdradzasz mi taki sekret – Adam w dalszym ciągu nie wiedział co kombinuje czarodziej

- Bo widzisz Adamie, ja wszystko wiem. Odkąd znalazłeś zaczarowany rower i poświęciłeś dużo czasu na jego naprawę i poniosłeś sporo wyrzeczeń to twój świat zupełnie się zmienił. Już nigdy nie będzie taki jak kiedyś. Znam twoją przyszłość i ten skarb będzie ci potrzebny, abyś mógł zrobić to, co czeka na ciebie i co cię spotka na swojej drodze. A musisz wiedzieć, że twoja droga będzie pełna przygód i niespodzianek. Czasem będzie bardzo trudna i straszna. Będą dni pełne trwogi i przerażenia, ale będzie też czas spokoju i radości. Od ciebie tylko zależy jak potoczą się twoje dalsze losy. Mówiąc to czarodziej podarował Adamowi  magiczną różdżkę.

A teraz idź i nie marnuj już czasu – mówiąc to czarodziej zniknął

- Ojjj, ale historia – westchnął Adam

- Dziękuję – Powiedział głośno, chociaż czarodzieja już nie było

Wraz z magiczną różdżką Adam przemierzał korytarze i lochy starego zamczyska. Wcale nie łatwo było pokonać różne przeszkody. W lochach było dużo pajęczyn, na których czatowały jadowite pająki, a pod nogami podskakiwały straszne, ogromne żaby. Adam musiał być bardzo ostrożny, aby nic złego mu się nie stało. Im jednak więcej czasu spędzał w tych przerażających lochach na poszukiwaniach tym mniej odczuwał strachu. Spodobało mu się chodzenie po różnych zakamarkach starego i strasznego zamku. Do tej pory jego głównym zajęciem było bowiem tylko łażenie bez celu po lesie, łące  i polu z kartoflami, a czasami rzucanie kamieni do studni. Adam był bardzo zaciekawiony jakiż to skarb jest ukryty i czy szybko go odnajdzie.  Kiedy tak rozmyślał w pewnej chwili zauważył starą drewnianą skrzynię, w której znajdował się ukryty sekret zamku i odnalazł skarb. Zdziwił się jednak bardzo ponieważ skarbem okazał się duży, czarny guzik z czterema dziurkami.

- Głupi czarownik, żarty sobie ze mnie zrobił – zły wybąknął pod nosem Adam

Już miał wyrzucić guzik kiedy nagle, gdzieś z góry usłyszał głos

- Nie zrobiłem sobie z ciebie żadnego żartu. Ten guzik to prawdziwy skarb. To jest zaczarowany guzik. Osoba, która posiada przy sobie ten guzik jest przez niego chroniona przed wszelkimi niebezpieczeństwami, a tobie z pewnością taka ochrona bardzo się przyda. Zabierz go więc i strzeż jak oka w głowie.  – był to głos czarodzieja, który po wypowiedzeniu tych słów głośno się roześmiał

- Z pewnością jeszcze się spotkamy – dodał śmiejąc się coraz głośniej

Adam już sam nie wiedział czy uwierzyć czarodziejowi, czy nie. Na wszelki wypadek guzik jednak zabrał i schował głęboko w kieszeni spodni. Tym razem jakoś już bez przeszkód wydostał się z podziemi zamku. Niestety czarodzieja nigdzie nie było. Wsiadł wiec na zaczarowany rower i pojechał do starej szopy, aby jeszcze raz przemyśleć wszystko to co mu się przydarzyło.

            Od tej pory chłopiec często korzystał ze swojego zaczarowanego roweru, aby odwiedzać stare zamczysko i spotykać się z czarodziejem. Dzięki temu, poznał wiele magicznych miejsc znajdujących się w zamku i wokół niego oraz  przeżył niezwykłe przygody, które zapamięta na całe życie. Adam stał się prawdziwym przyjacielem czarodzieja i często odwiedzał go w zamczysku. Wraz z nim odkrywał kolejne sekrety i tajemnice tego magicznego miejsca, które zdawać by się mogło nie miały końca. Adam nie wiedział bowiem, że w ten sposób czarodziej przygotowywał go na to jak ma poradzić sobie w przyszłości. Czarodziej często opowiadał mu o swoich podróżach i przygodach, które przeżył, a Adam słuchał jego opowieści z dużym zaciekawieniem.

Jednego dnia, kiedy Adam przyjechał na zaczarowanym rowerze do zamczyska, czarodziej wyzwał go na pojedynek na miotle. Było to wyzwanie, którego Adam się nie spodziewał, ale nie chciał się dać pokonać. Zgodził się na pojedynek i wraz z czarodziejem pofrunęli na miotłach wysoko zataczając wielkie kręgi. Wykonywali różne niebezpieczne akrobacje. To był niesamowity widok. Adam czuł się jak w bajce, lecąc na miotle wśród zamkowych wież i wiekowych drzew. Czarodziej okazał się niezwykle sprytny i szybki, ale Adam nie poddał się i z determinacją dążył do zwycięstwa. W końcu, po zaciętej walce, udało mu się pokonać czarodzieja.  Zwycięstwo na miotle przyniosło Adamowi jeszcze większą przyjaźń z czarodziejem, który postanowił podzielić się z nim swoimi magicznymi umiejętnościami. Adam nauczył się czarować i używać różdżki, co sprawiało mu wiele radości i zapewniało niezwykłe wrażenia. Teraz był bardzo wdzięczny losowi, że zainteresował się porzuconym rowerem, zabrał go i naprawił. Dzięki zaczarowanemu rowerowi, Adam poznał nie tylko tajemnice zamczyska, ale także wiele innych magicznych miejsc. Teraz już zawsze czuł się pełen energii i zawsze był gotowy na nowe przygody. A kiedy kończyły się wakacje i Adam musiał wracać do szkoły, to zaczarowany rower ukrywał w znane sobie tylko miejscu, który czekał na niego i był gotowy na  ucieczkę od szarej rzeczywistości i przeniesienie go do  magicznego świata.

Adam był już w szóstej klasie i zbliżał się koniec roku szkolnego. Czuł się pełen energii i był gotowy na nowe wyzwania. Wraz z końcem roku szkolnego, nadeszła też pora wakacji, na które Adam czekał z niecierpliwością. Tym razem postanowił odwiedzać czarodzieja jeszcze częściej i poznać więcej magicznych miejsc. Razem z czarodziejem odkrywali nowe tajemnicze miejsca. Adam czuł się szczególnie blisko przyrody, gdyż dzięki zaczarowanemu rowerowi mógł przemierzać długie trasy pokonując bory, lasy, góry, knieje, rzeki i jeziora. Pewnego dnia, gdy Adam był na wycieczce z czarodziejem, spotkali oni tajemniczą postać, która pojawiła się nagle przed nimi. Był to starzec w długiej szacie, z siwymi włosami i długą brodą. Starzec powiedział, że jest czarnoksiężnikiem, który stracił swoją moc i prosił o pomoc. Adam i czarodziej nie wahali się ani chwili i postanowili pomóc starcowi. Razem udali się do jego skromnego domku, który znajdował się w głębi lasu. Tam czarodziej pokazał im stary pergamin, na którym narysowany był magiczny kamień, który to właśnie był źródłem jego mocy, ale został on skradziony i ukryty przez innego, złego czarodzieja. Adam i czarodziej postanowili pomóc starcowi odnaleźć magiczny kamień. Dzięki zaczarowanemu rowerowi, szybko przemierzyli duże odległości i dotarli do miejsca, gdzie miał być ukryty kamień. Okazało się jednak, że tam czekał na nich złowrogi czarodziej, który nie chciał oddać magicznego kamienia. Adam i czarodziej musieli stawić czoła złemu czarodziejowi i walczyć z nim. Była to bardzo trudna i zacięta walka. Jednakże wiedza i doświadczenie Adama, które już nabył pozwoliły na duże wsparcie i w końcu dzięki sprytowi i determinacji udało im się odzyskać magiczny kamień i przywrócić moc czarodziejowi. Zadowoleni z wykonanej misji, wrócili do zamczyska. Adam poczuł się szczególnie dumny z siebie, gdyż po raz kolejny udowodnił swoją odwagę i gotowość na różne, nawet te niebezpieczne wyzwania. Tego dnia wraz z czarodziejem zasiadł do wspólnego obiadu, którym uroczyście zakończyli ich niezwykłą przygodę.

Wraz z końcem wakacji Adam musiał wracać do szkoły, ale zafascynowany przygodami spóźnił się kilka dni. Chłopiec był już zupełnie inny niż przed wakacjami. Stał się bardziej dojrzały i pewny siebie. Poznał wiele magicznych miejsc i spotkał wiele niezwykłych postaci, a przede wszystkim nauczył się odwagi i zdecydowania w działaniu. Teraz wiedział, że zawsze może liczyć na siebie i swój zaczarowany rower, który był jego największym skarbem. W szkole Adam miał wiele do nadrobienia, ale dzięki doświadczeniu jakiego nabrał w trakcie licznych podróży czuł się bardziej pewny siebie i zmotywowany. Starał się uczyć jak najlepiej, a nauczyciele byli z niego dumni. Adamowi bardzo brakowało jednak zamczyska i czarodzieja. Postanowił więc, że podczas kolejnych wakacji znowu je odwiedzi. Cały rok szkolny starał się być najlepszy, aby zasłużyć na kolejne magiczne przygody. W końcu doczekał się i nareszcie nadszedł czas wakacji. Adam wraz ze swoim zaczarowanym rowerem ruszył w drogę do zamczyska. Tym razem nie spotkał na swej drodze żadnych niebezpieczeństw, ale dotarł do zamczyska jeszcze bardziej zmęczony niż poprzednim razem. Czarodziej przywitał go serdecznie i zaprowadził do swojego pracowni. Tam pokazał mu swoje najnowsze odkrycia i poprosił o pomoc w odkryciu kolejnych tajemnic zamczyska. Adam był zachwycony możliwością ponownego odkrywania magicznych miejsc. Wiedział, że ta wakacyjna przygoda będzie równie niezapomniana jak poprzednia, a jego zaczarowany rower będzie jego wiernym towarzyszem w każdej sytuacji. Z dumą wyruszył więc w kolejną wakacyjną przygodę, gotowy na kolejne wyzwania. Czuł się szczęśliwy i spełniony, że może znowu doświadczać magii i odważnie stawać do walki ze złem. Wiedział, że jego zaczarowany rower to nie tylko zwykły pojazd, ale także symbol jego siły i determinacji. Czas  bardzo szybko leciał, w trakcie którego Adam nabrał jeszcze większego doświadczenia i zdobył  wiedzę, która była już bardzo duża. W dalszym ciągu nie wiedział, że kontakt z czarodziejem, odkrywanie sekretów i magicznych miejsc zamczyska służą głównie do tego, aby dobrze go przygotować do samodzielnych wypraw i niebezpieczeństw jakie napotka. Na szczęście Adam był dobrym i posłusznym uczniem czarodzieja, chociaż w ogóle nie zdawał sobie z tego sprawy. W każdym razie dzięki takiej postawie  stał się bardziej dojrzały i pewny siebie, a jego doświadczenia na zamczysku dały mu wiele wartościowych lekcji. Teraz wiedział, że nic nie jest niemożliwe, jeśli ma się rozum w głowie i odwagę.

Adamowi na kontaktach z czarodziejem, zbieraniu doświadczenia i ciągłej nauce minęło wiele lat. W końcu stał się już prawie dorosłym człowiekiem i jego spotkania z czarodziejem były coraz rzadsze. Wciąż pamiętał jednak o zamczysku i swoim nauczycielu. Dzięki zdobytemu doświadczeniu na zamczysku Adam stał się nie tylko silnym i pewnym siebie człowiekiem, ale także dobrym przyjacielem, który służył pomocą dla innych. Wiedział, że magia nie jest tylko w zamczysku, ale że można ją znaleźć w każdym miejscu na ziemi i nie tylko. Pomimo tego, że już tak często nie odwiedzał czarodzieja to wciąż pamiętał swoje pierwsze spotkanie i wiedział, że w razie czego zawsze może liczyć na jego pomoc.

Któregoś poranka Adamowi przypomniało się jak czarodziej powiedział mu kiedyś, że przyjdzie czas, iż samotnie będzie wybierał się na wyprawy pełne przygód. Biorąc to sobie mocno do serca tym razem  postanowił samotnie wybrać się do krainy krasnoludów, o której często opowiadał mu czarodziej. Była to niezwykła kraina, gdzie panował magiczny klimat, a krasnoludy zawsze miło przyjmowały przybyszów. Wyruszył więc na swoim zaczarowanym rowerze w długą podróż przez lasy i góry, aż w końcu dotarł do bram krainy krasnoludów. Tam został serdecznie przyjęty przez mieszkańców, którzy pokazali mu swoje magiczne umiejętności i opowiedzieli o swoim codziennym życiu. Adam był pod wrażeniem, jak wiele w krainie krasnoludów było do zobaczenia i doświadczenia. Zobaczył piękne ogrody, magiczne fontanny, szmaragdowe pola i kryształowe jaskinie. Krasnoludy nauczyły go też wielu magicznych sztuczek, jak np. używanie ciężkiego młota do obrony, unikanie pułapek, układanie runicznych znaków czy wróżenie z kryształowych kuli. Jednak największe wrażenie na Adamie zrobiła wieża astronomów, gdzie krasnoludy badają niebo i obserwują niezwykłe zjawiska. Tam poznał młodego krasnala, który zaprosił go na nocną wędrówkę po górach, aby zobaczyć niesamowite zjawiska na niebie. Razem z krasnalem Adam podziwiał piękno gwiazd i meteorów, a nawet udało im się zobaczyć fioletowa mgławicę. Adam był pełen podziwu dla magicznych umiejętności krasnoludów. Na jednym z ich wieczorów, kiedy zebrali się w swoim krasno dworskim pałacu, pokazali mu, jak wykonywali magiczne pierścienie. Były to pierścienie, które posiadały moc przenoszenia rzeczywistości, a więc można było przenieść się w zupełnie inne miejsce tylko poprzez ich założenie. Krasnoludy zaczynały od wybrania odpowiedniej kruszcu, który następnie topiły i formowały, aby stworzyć pierścień o właściwych wymiarach. Kolejnym etapem było wykonanie specjalnego zaklęcia, które nadało pierścieniowi moc przenoszenia. Krasnoludy modliły się do swoich bogów, aby błogosławiły ich pracę i nadawały pierścieniom moc. Adam był zdumiony widokiem krasnoludów wykonujących swoje magiczne zaklęcia, używając tylko swojej wiedzy i umiejętności. W końcu, po długim procesie tworzenia, pierścienie były gotowe. Krasnoludy przetestowały je, przenosząc się z jednego miejsca na drugie i pokazując Adamowi, jak działają.

 

Adam był zachwycony tym, co zobaczył i podziwiał krasnoludów za ich wyjątkowe umiejętności. Krasnoludy podarowali mu jeden z pierścieni, jako pamiątkę z jego wizyty w ich krainie. Adam wiedział, że będzie teraz miał zawsze ze sobą coś wyjątkowego, co pozwoli mu zanurzyć się w magiczny świat krasnoludów, gdy tylko będzie tego potrzebował. Po wielu dniach pobytu w krainie krasnoludów Adam postanowił wrócić na zaczarowanym rowerze do swojej starej szopy. Był pełen wrażeń i nowych umiejętności, które zdobył podczas swojego pobytu. Teraz wiedział, że magia istnieje wszędzie i że warto jej szukać, ponieważ kryje w sobie wiele tajemnic i piękna. A zaczarowany rower był dla niego symbolem nie tylko mocy, ale i wolności, którą można znaleźć tylko wtedy, gdy podążamy za swoim sercem.

Po pełnym, niesamowitych wrażeń pobycie w krainie krasnoludów, Adam postanowił odwiedzić kraj tańczących rusałek, który znajdował się na drugim końcu krainy.

 

Kiedy dotarł na brzeg rzeki, zobaczył, jak rusałki tańczą wokół ogniska. Były to najpiękniejsze stworzenia, jakie kiedykolwiek widział, z jasnymi włosami, długimi ogonami i błyszczącymi skrzydłami. Kiedy zobaczyły go, rusałki zaprosiły go do swojego świata i zaczęły tańczyć wokół niego, grając na harfach i śpiewając piosenki. Adam był zachwycony ich talentem i urodą, a także ich umiejętnościami tanecznymi. Rusałki opowiedziały mu, że ich kraina jest znana z magicznych źródeł, które mają moc uzdrawiania i odmładzania. Adam był bardzo ciekawy i poprosił o pokazanie mu źródeł. Rusałki przywiodły go do głębi lasu, gdzie znajdowały się źródła. Gdy dotarli do nich, Adam zobaczył, jak woda lśniła i emanowała tajemniczą mocą. Rusałki pokazały mu, jak zbierają kwiaty i zioła, a następnie wrzucają je do wody, aby wzmocnić moc źródeł. Adam postanowił spróbować kąpieli w magicznej wodzie. Gdy weszli do wody, poczuł, jak jego ciało zaczyna się rozgrzewać, a ból i zmęczenie znikały.

 

Po wyjściu z wody, czuł się odświeżony i pełen energii. Był zafascynowany światem rusałek i ich umiejętnościami tanecznymi oraz uzdrawiającymi. Przez kolejne dni przebywał wśród rusałek, ucząc się od nich różnych tańców i korzystał z magicznych źródeł. Gdy nadszedł czas, aby wrócić do swojego świata, rusałki podarowały mu kryształ, który miał moc odmładzania i obiecały, że zawsze będą na niego czekać, gdy będzie chciał odwiedzić ich krainę ponownie.

 

Adam zrozumiał teraz, że odwiedzanie różnych krain jest najlepszym doświadczeniem i dzięki temu może najwięcej dowiedzieć się o całym świecie. Postanowił więc, że będzie w dalszym ciągu poszukiwał różnych krain o odwiedzał ich mieszkańców. Dlatego po pobycie w krainie tańczących rusałek postanowił udać się do krainy elfów, którzy słynęli z magicznych umiejętności i potężnych czarów. Skierował się w stronę górskiej doliny, gdzie miał znajdować się ich magiczny las. W końcu dotarł bardzo zmęczony do celu, gdzie spotkał się z elfami, którzy przywitali go z otwartymi ramionami. Byli ubrani w piękne, białe stroje, a ich długie, jasne włosy lśniły na słońcu. Elfowie opowiedzieli mu o swoich umiejętnościach i przepięknej krainie, którą zamieszkują. Adam był pod wrażeniem magicznej energii lasu, który otaczał ich domostwa. Elfowie pokazali mu swoje umiejętności w zakresie czarów, wyjaśniając mu, jak działają ich runy i talizmany. Adam nauczył się od nich kilku prostych czarów, jakie mogą być wykorzystane w codziennym życiu, a także poznał tajniki sztuki magii. Elfowie przygotowali dla Adama ucztę, w której podawali pyszne potrawy, włączając ich znaną potrawę z ryb i owoców leśnych, a także smaczne napoje ziół i jagód. Adam był zafascynowany ich kuchnią i umiejętnościami kulinarnymi. Po ucztach Adam został zaproszony do magicznej świątyni, gdzie Elfowie ukazali mu ich największy skarb – białą, kryształową kulę, która miała moc przepowiadania przyszłości i odczytywania myśli.

 

 

Adam miał okazję skorzystać z tej kuli, a także poznać swoją przyszłość. Spędził z elfami kilka dni, podczas których poznawał ich tajemnice, a także uczestniczył w magicznych rytuałach. W końcu nadszedł czas, aby wrócić do swojego świata. Elfowie podarowali mu kryształ, który miał moc ochrony, i obiecali, że zawsze będą na niego czekać, gdy będzie chciał odwiedzić ich krainę ponownie. Adam opuścił krainę elfów  bogatszy o nową wiedzę i doświadczenie.

Po opuszczeniu krainy elfów, Adam wędrował dalej przez góry, gdzie usłyszał o wulkanie, który miał być pełen drogocennych kamieni szlachetnych i bogactwa. Postanowił poszukać wulkanu i przekonać się, czy opowieści o nim są prawdziwe. Po kilku dniach trudnej wspinaczki, dotarł na szczyt wulkanu, gdzie zobaczył ogromną otchłań, pełną cennych kamieni i diamentów. Zdecydował się wejść do otchłani, aby zbadać jej tajemnice. Zaledwie przeszedł kilka kroków, gdy natknął się na starą wiedźmę, która pilnowała bogactw ukrytych w otchłani. Wiedźma ostrzegła go, aby nie dotykał żadnego z kamieni, ponieważ każdy z nich miał swoją moc, która mogła być niebezpieczna dla ludzi. Adam był ciekaw, co kryją kamienie, więc postanowił podejść bliżej i zobaczyć, czy to prawda. Niestety, dotknął jednego z kamieni, który wywołał ogromną eksplozję. Adam stracił przytomność i spał przez kilka godzin. Gdy się ocknął, zobaczył, że wiedźma zebrała wszystkie kamienie i schowała je w specjalnych skrytkach.

 

Był zdziwiony, że wiedźma nie zrobiła mu krzywdy, mimo że naruszył jej zasady i ostrzeżenia. Wiedźma wyjaśniła mu, że jest on wyjątkowym człowiekiem, który ma w sobie dobro i chęć poznania nowych rzeczy dlatego oszczędziła jego życie. Adam był poruszony słowami wiedźmy i zrozumiał, że wartością, którą reprezentuje, jest nie tylko zdobywanie bogactw, ale także uczenie się i odkrywanie nowych miejsc i ludzi. Dowiedział się, że prawdziwe bogactwo tkwi w wiedzy, doświadczeniach i wartościach, które można poznać jeśli tylko odważymy się wejść w nieznane.

Kilka miesięcy później Adam wędrując po lesie, napotkał na tajemniczą staruszkę. Kobieta niewiele mówiąc uważnie przyglądała mu się i w pewnej chwili  podarowała mu czarodziejski naszyjnik. Powiedziała, że naszyjnik pozwoli mu na  podróże, które będą nie tylko szybkie, ale również bezpieczne. Adam był bardzo podekscytowany tym darem i od razu założył naszyjnik. Kiedy chciał przetestować jego moc, zamknął oczy i pomyślał o miejscu, gdzie chciałby się znaleźć. Następnie poczuł, jakby nagle wciągnięto go w wir i po kilku sekundach znalazł się w zupełnie innym miejscu. Zdumiony  zrozumiał, że naszyjnik rzeczywiście działa. Od tej chwili Adam miał możliwość zwiedzania całego świata, szybciej i łatwiej niż kiedykolwiek wcześniej. Odwiedził miejsca, o których nie miał do tej pory pojęcia, spotykał nowych ludzi i poznawał ich kulturę. Dzięki naszyjnikowi mógł osiągnąć więcej w krótszym czasie i stał się bardziej otwarty na jeszcze bardziej dziwniejszy świat.

W trakcie swoich podróży poznał wiele interesujących postaci i zdobył mnóstwo doświadczeń. Naszyjnik pozwolił mu na szybkie przemieszczanie się między miejscami, ale także na doświadczanie przygód, które zawsze chciał przeżyć.

Któregoś dnia, gdy Adam wędrował po małym, tajemniczym miasteczku, gdzie niespodziewanie znalazł się w małym sklepiku antyków. Oglądając różne przedmioty natknął się na stary worek z dziwnymi okularami. Sprzedawca opowiedział mu, że okulary należały do słynnego czarodzieja i mają właściwość sprawiania, że noszący je staje się niewidzialny. Adam był zafascynowany tą historią i zdecydował się kupić okulary. Kiedy założył je po raz pierwszy, poczuł dziwne mrowienie na twarzy, a potem zniknął.

Nie dość, że stał się niewidzialny, to jeszcze zdawał sobie sprawę, że ma moc przemieszczania się w czasie. Adam był bardzo ostrożny w użyciu tych mocy i używał ich tylko w sytuacjach, gdy było to naprawdę konieczne. Jednego dnia, gdy wędrował przez miasto, Adam zauważył grupkę złodziei, którzy okradali sklep jubilerski. Bez zastanowienia założył okulary i wszedł do sklepu. Złodzieje niczego się nie spodziewali, gdy nagle zaczął się przemieszczać przed ich oczami, pozbawiając ich drogocennych skarbów. Złodzieje zostali zaskoczeni i nie wiedzieli, co się dzieje. Adam wrócił do normalnego stanu i wraz z właścicielem sklepu sami wymierzyli sprawiedliwość złodziejom. Musieli oni przez kilka dni sprzątać całe miasto i zbierać odchody wszystkich zwierząt wałęsających się po okolicznych uliczkach. Była to dla nich niesamowita kara tym bardziej, że żona właściciela miała spore stado nieposłusznych kaczek, które ciągle uciekały z zagrody i biegały po całym mieście pozostawiając swoje odchody gdzie tylko popadło.

Okulary niewidzialności były dla Adama nie tylko narzędziem do walki z przestępczością, czy złymi ludźmi, ale również sposobem na poznanie tajemniczego świata, który ukrywał się przed jego oczami. Dzięki nim mógł obserwować ludzi, zwierzęta i przyrodę, bez obawy, że zostanie zauważony. Stając się niewidzialnym, miał możliwość zobaczyć świat z zupełnie innej perspektywy. Adam wiedział, że używanie okularów niewidzialności jest niebezpieczne i musi być ostrożny w ich użyciu. Mimo to cieszył się z ich mocy, która pozwalała mu na zdobywanie nowych doświadczeń i odkrywanie tajemniczego świata, który znajdował się tuż przed jego nosem. Dzięki tajemniczym i magicznym przedmiotom jakie udało mu się zdobyć ciągle powiększał swoją kolekcję i ciągle natrafiał na nowe, jeszcze bardziej niezwykłe przedmioty.

Pewnego, pięknego, słonecznego dnia, kiedy Adam przemierzał las, natknął się na stary domek. W środku, na regale, zauważył dziwną czapkę z wyhaftowanym liściem dębu. Kiedy ją założył, usłyszał głosy zwierząt, które wcześniej były dla niego niesłyszalne. Był zdumiony tym odkryciem i szybko zdał sobie sprawę, że dzięki czapce może rozmawiać ze zwierzętami. Adam był bardzo szczęśliwy, że zdobył tak niezwykłą zdolność. Dzięki temu mógł poznać tajemnice świata zwierząt i zrozumieć, jak one postrzegają świat. Z czasem stał się ich przyjacielem i rozmawiał z nimi o wszystkim, co ich interesowało. Dowiedział się, jakie są ich potrzeby, jakie emocje je motywują i jakie tajemnice skrywa świat zwierząt. Kiedy zorientował się, że dzięki czapce może rozmawiać ze zwierzętami, postanowił wykorzystać swoją zdolność do pomagania im. Odkrył, że wiele zwierząt potrzebuje pomocy i wsparcia, aby przetrwać w świecie, który jest dla nich coraz trudniejszy i bardziej nieprzyjazny. Dlatego Adam postanowił stać się również ich obrońcą i robił wszystko, co w jego mocy, aby im pomóc. Jego pierwszym zadaniem było uratowanie małego, porzuconego szczeniaka, który błąkał się samotnie po lesie. Dzięki czapce, Adam mógł porozumieć się z nim i dowiedzieć się, że jego właściciel porzucił go, gdy zobaczył, że ma on niepełnosprawne łapki. Adam wziął szczeniaka pod swoje skrzydła i zaczął go pielęgnować, ucząc go, jak przetrwać w świecie. Każdego dnia, kiedy Adam chodził po lesie, rozmawiał z różnymi zwierzętami i uczył się od nich wielu rzeczy. Dzięki czapce mógł zrozumieć, co one mówią i mógł pomagać im w różnych sytuacjach. Z czasem stał się znany wśród zwierząt jako ich najlepszy przyjaciel i obrońca. Podróżował przez las, rozmawiając ze zwierzętami i ciesząc się swoją nową zdolnością. Jednak pewnego dnia, gdy przemierzał gęstwinę, niespodziewanie został zaatakowany przez grupę druidów.

 

 Byli oni przekonani, że Adam posiada magiczne zdolności i chcieli wykorzystać jego moc do swoich celów. Adam wiedział, że druidzi to niebezpieczne stworzenia. Byli oni bardzo przebiegli i potrafili przy użyciu swoich zaklęć każdego wykorzystać do swoich celów. Chcieli go porwać i przesłuchać, aby poznać sekrety, jakie posiadał. Adam był przerażony i zrozpaczony, ale wiedział, że musi walczyć o swoje życie. Dzięki swoim umiejętnościom walki wręcz oraz mocy magicznych przedmiotów jakie posiadał udało mu się odeprzeć atakujących druidów i uciec przed nimi. Jednak druidzi nie poddawali się tak łatwo i zaczęli ścigać go przez las. Adam miał przewagę dzięki swojej czapce, która pozwalała mu rozmawiać ze zwierzętami. Zapytał więc wiewiórkę, czy wie, gdzie może ukryć się przed druidami. Wiewiórka podpowiedziała mu o schronisku, które znajdowało się w sercu lasu, gdzie mieszkały dobre elfy i krasnoludy mniejsze. Tam Adam mógłby znaleźć bezpieczeństwo i zacząć planować swoją ucieczkę. Zdecydował się na tę opcję i ruszył w kierunku schroniska. Kiedy dotarł na miejsce, spotkał się z elfami i krasnoludami mniejszymi, którzy byli pod wrażeniem jego zdolności do rozmawiania ze zwierzętami. Zaoferowali mu swoją pomoc i schronienie. Adam był wdzięczny za ich gościnność i zaczął planować swoją ucieczkę z lasu. Jednak druidzi nie dali za wygraną i postanowili zaatakować schronisko. Adam wraz z elfami i krasnoludami mniejszymi zdecydowali się stawić im czoła. Dzięki swoim umiejętnościom i sprytowi udało im się odeprzeć atakujących i ostatecznie pokonać druidów. Adam był szczęśliwy, że udało mu się i tym razem przeżyć i ocalić swoje życie. Był wdzięczny elfom i krasnoludom mniejszym za ich pomoc i wsparcie. Zdawał sobie sprawę, że nie mógłby tego dokonać bez ich pomocy i przyjaźni. Od tej pory zawsze miał w pamięci, że w czasach trudnych warto mieć przyjaciół i ludzi, na których można liczyć.

Niestety. Gdy tylko opuścił swoich przyjaciół mając na uwadze, że Druidzi zostali pokonani niczego nie spodziewając się wpadł w pułapkę. Okazało się, że grupa wyszkolonych Druidów nie poddała się i za szelką cenne chciała złapać Adama i właśnie im się to udało. Adam został więc uwięziony przez druidów, którzy trzymali go w swojej wiosce. Nie wiedzieli oni jednak, że Adam posiada bardzo niezwykłe moce, które pozwalały mu na ukrycie swoich magicznych przedmiotów w taki sposób, że nikt ich nie potrafi odnaleźć. Wykorzystując ich moc Adamowi  udało się uciec z klatki, w której był przetrzymywany. Był jednak jakiś otumaniony i bez celu błąkał się po lesie, szukając sposobu na powrót do swojego świata. Zastanawiał się i nie mógł  zrozumieć co zrobili mu Druidzi, dlaczego tak źle się czuje  i czemu nie może dojść do siebie. Nagle natknął się na starą, bezzębną kobietę.

- Kim jesteś i co tutaj robisz? - zapytał Adam z ciekawością.

- Nazywam się Starsza Baba  - odpowiedziała kobieta - A ty jesteś zagubionym wędrowcem, prawda?

Adam przytaknął.

- Mogę ci pomóc - powiedziała Starsza Baba  - Jednakże wymaga to wykonania pewnej misji dla mnie.

- Co mam zrobić? - zapytał Adam.

- Musisz dotrzeć do zamku, w którym trzyma się zaklętego księcia. Otworzy ci on drzwi do innego świata, w którym znajduje się magiczny kryształ. Jeśli mi go przyniesiesz, dostaniesz ode mnie pomoc w powrocie do zdrowia i po swojego świata.

Adam nie wahał się ani chwili. Zabrał się do roboty i ruszył w drogę. Po wielu trudach i przeciwnościach dotarł w końcu do zamku, który okazał się być strzeżony przez groźne smoki. Jednakże dzięki swojej odwadze, magii i sprytowi udało mu się pokonać strażników i dostać do wnętrza zamku. Tam spotkał księcia, który opowiedział mu o magicznym krysztale i udzielił wskazówek, jak go zdobyć. Adam wziął się do roboty i po wielu godzinach pokonywania tajemniczego labiryntu udało mu się zdobyć kryształ.

Kiedy powrócił do Starszej Baby, kobieta spełniła swoją obietnicę i pomogła mu powrócić do zdrowia i swojego świata. Adam był bardzo wdzięczny i mocno podziękował jej za pomoc.

- Czy mogę cię jeszcze o coś prosić? - zapytał.

- Oczywiście, ale musisz być ostrożny, bo wiesz, jakie są konsekwencje złamania magicznych zasad - odpowiedziała Baba Jaga.

- Chciałbym, żebyś mi dała magiczną moc przepowiadania przyszłości - powiedział Adam.

Starsza Baba  uśmiechnęła się i podała mu małą buteleczkę z eliksirem.

- To nie jest moc przepowiadania przyszłości, ale eliksir, który pozwoli ci zobaczyć swoją przyszłość – powiedziała

- Jednak pamiętaj, że wiedza ta może cię przerażać lub zniechęcić. Bądź ostrożny, co z nią zrobisz.

Adam przyjął buteleczkę i podziękował.

Bardzo korciło go, aby poznać swoją przyszłość. Nie mógł już dłużej czekać. Kiedy tylko znalazł się na małej polanie użył eliksiru, który spowodował, że nagle przed nim pojawiła się stara kobieta. Adam wpatrywał się w tę starą kobietę, która wydawała się być zagubionym duchem, żyjącym w innym świecie. W końcu kobieta przerwała ciszę i zaczęła mówić. 

- Widzę w twojej przyszłości wiele niebezpieczeństw i trudnych wyzwań - powiedziała szeptem.

Adam poczuł, że powinien jej uwierzyć. Przecież do tej pory wszystko, co spotykało go na jego drodze, przynosiło mu niesamowite przygody i wyzwania, a każda przepowiednia stawała się prawdą. Wiedział, że kolejne trudności tylko umocnią go w jego wędrówce.

- Co muszę zrobić, aby przetrwać te niebezpieczeństwa? - zapytał z ciekawością.

- Musisz walczyć o swoje przekonania, nie zrażać się porażkami i nigdy nie tracić wiary w siebie - odpowiedziała staruszka.

- Dziękuję za rady - powiedział Adam, kłaniając się jej.

- Czuwaj, młody wędrowcze - rzekła stara kobieta, znikając w ciemności.

Adam czuł się dziwnie, gdy opuszczał polanę. W jego myślach tliło się wyobrażenie o przyszłości i o trudach, które go czekają. Ale wiedział jedno - nie odpuści i pójdzie dalej.

Po opuszczeniu polany Adam postanowił skorzystać z pomocy czarodziejskiego naszyjnika, który pozwalał na szybkie podróże. W krótkim czasie dotarł do miasta, w którym zamieszkiwał jego dawny przyjaciel, czarodziej Markus. Był jednym z nielicznych ludzi, którzy znali tajemnice większej magii i był nieocenionym źródłem wiedzy dla Adama. Gdy tylko dotarł do jego wieży natychmiast przekazał mu informacje o swoich dotychczasowych przygodach. Markus z zainteresowaniem słuchał jego opowieści, ale jego uwagę przykuły  zdobyte przez Adama okulary, które po założeniu dawały możliwość stania się niewidzialnym.

- To niesamowite - powiedział Markus z zachwytem - Chętnie bym je obejrzał. Masz je ze sobą?

Adam podał mu okulary, a Markus natychmiast zaczął nimi bawić się jak dziecko.

- To jest niezwykłe - mruknął, obracając je w ręku – Mógłbym przy ich użyciu  zrobić wiele ciekawych rzeczy, ale okulary są twoje i z pewnością nie podarujesz mi ich.

- Niestety nie mogę. Dużo zapłaciłem za nie w sklepiku z antykami. Ale nawet gdybym ci je podarował to na nic ci się nie zdają. Te okulary  dają niewidzialność tylko tej osobie, która osobiście dokonała zakupu w sklepie z antykami. – zgodnie z prawdą powiedział Adam

- Trudno. Może kiedy indziej uda mi się zdobyć jakiś przedmiot, który daje niewidzialność. – wymamrotał zawiedziony Markus.

-  Czy mógłbyś mi pomóc? - zapytał Adam - Chcę dowiedzieć się czegoś  więcej o tajemniczych druidach, którzy mnie porwali.

- Oczywiście - odpowiedział Markus - Mogę sprawić, że będziesz mógł przeniknąć w ich umysły i poznać ich tajemnice.

Mówiąc to Markus bez zbędnej zwłoki  przystąpił do skomplikowanego rytuału, który pozwolił Adamowi zobaczyć w swojej wyobraźni całe życie druidów. Odkrył wiele nieznanych faktów, w tym ich plany na przyszłość. Wiedział, że musi działać szybko, aby powstrzymać ich przed wykonaniem ich szkodliwych planów. Adam podziękował swojemu przyjacielowi i pożegnał się z nim. Następnie postanowił udać się w drogę do wsi, w której druidzi mieli swoją siedzibę. Wiedział, że jego misja będzie niebezpieczna, ale był gotów zaryzykować wszystko, aby ocalić świat przed złą magią druidów. Niestety Druidzi byli zbyt potężni, aby Adam mógł z nimi walczyć. W żaden sposób nie potrafił ich odnaleźć. Druidzi wiedzieli, że Adam chce pokrzyżować im plany i postanowili nie dopuścić do tego. Adam nie był jeszcze gotowy na ponowne spotkanie z Druidami.

Po wielu dniach wędrówki Adam dotarł do pewnego klasztoru, w którym spotkał mnicha, który ofiarował mu schronienie na noc.

Mnich powiedział mu, że aby poznać swoją przyszłość musi przejść przez rynek z różnościami, na którym każdy sprzedawca będzie próbował mu coś sprzedać. Nie powinien jednak kupować byle czego bez zastanowienia. Powinien zaufać swojej intuicji i kupić to co naprawdę może być dla niego ważne i przydatne.  Adam wiedział, że nie może dać się oszukać, ale nie wiedział, jakie trudności na niego czekają. Następnego dnia Adam wyruszył na rynek z różnościami. Każdy sprzedawca, którego spotykał, próbował mu coś sprzedać za wszelką cenę. Jednak Adam był na tyle sprytny, że udało mu się wyjść cało z tej sytuacji i niczego pochopnie nie kupować. Gdy dotarł na drugi koniec rynku, spotkał tajemniczą kobietę, która ofiarowała mu worek z nasionami.

 

Kobieta powiedziała mu, że jeśli zasadzi je w ziemi, to za każdym razem, gdy będzie chciał odbyć kolejną podróż to z ziemi wyrosną rośliny, które będą wskazywać mu bezpieczną drogę. Adam był pod wrażeniem tej magicznej właściwości nasion i zabrał je ze sobą. Na szczęście od żadnego kupca niczego nie nabył bo gdyby to zrobił to nie napotkał by kobiety i nie otrzymał nasion. Kontynuując swoją wędrówkę, Adam dotarł do miasta, w którym spotkał się z grupą innych kupców, którzy szukali kogoś, kto znałby się na niebezpiecznych przejściach przez góry. Adam postanowił pomóc kupcom, a w zamian za to, że ich poprowadzi, otrzymał od nich nową mapę, która wskazywała ciekawe i tajemnicze miejsca. Po wielu trudach i niebezpieczeństwach Adam dotarł do miejsca, w którym znajdowała się tajemnicza, świetlista jaskinia. W jaskini ukryte było źródło młodości, którego  Adam od dawna szukał. Musiał przejść przez wiele pułapek i odgadnąć wiele trudnych zagadek, ale dzięki zdobytym magicznym przedmiotom i ogromnej wiedzy udało mu się dotrzeć do celu. Gdy wypił wodę ze źródła młodości poczuł, jak jego ciało staje się silne i zdrowe. Uznał, że odnalezienie źródła było jego przeznaczeniem i postanowił wykorzystać swoje nowe moce, aby pomagać innym. Tak zakończył się pewien etap wędrówki Adama, który dzięki swojej odwadze i sprytowi przezwyciężył wiele przeszkód i trudności. Od tej pory Adam stał się bohaterem wśród ludzi, a jego imię było znane na całym świecie.

Adam był zdumiony i jednocześnie zadowolony, że dzięki swojemu podróżowaniu mógł zobaczyć tak wiele niesamowitych miejsc i poznać tylu niezwykłych ludzi i przedziwnych stworzeń. Postanowił więc, że chce podzielić się swoimi doświadczeniami z innymi i opowiedzieć o swoich przygodach. Zaczął pisać więc książkę, w której opisywał swoje przygody i odkrycia, dodając ilustracje i mapy z różnych podróży. Książka ta stała się bardzo poczytna i wyjątkowa, a Adam stał się znanym i szanowanym pisarzem. Jego książki przyciągały ludzi z całego świata, którzy chcieli poznać te miejsca, które Adam odwiedził. Ostatecznie Adam stał się mistrzem podróży, który pomagał ludziom odkrywać niesamowite miejsca na ziemi i poza nią.

Kiedyś Adam przypomniał sobie o magicznym rowerze, który zapoczątkował jego przygody i postanowił go odnaleźć. Po wielu poszukiwaniach udało mu się go odnaleźć w starych kazamatach.  Adam był szczęśliwy, że mógł znowu poczuć się jak dziecko, kiedy przy jego pomocy odbywał  podróże do magicznych światów. Biorąc jednak pod uwagę fakt, że posiadał już znacznie więcej magicznych przedmiotów, dzięki którym mógł szybko i bezpiecznie podróżować po całym świecie zaczarowany rower był dla Adama już bardzo niewygodny.  Ukrył go w swojej starej szopie, aby od czasu do czasu popatrzeć na niego i powspominać dawne czasy. Oczywiście nie zapomniał o tym, aby w swojej książce także opisać swój zaczarowany rower i przygody jakie wspólnie przeżyli.

Wkrótce Adam zaczął otrzymywać listy od swoich czytelników, którzy prosili go o pomoc w odnalezieniu magicznych miejsc. Zaczęli pojawiać się ludzie, którzy chcieli, aby Adam towarzyszył im w podróży i pomógł odkryć nieznane im światy. Adam zaczął prowadzić wycieczki po magicznych krainach, oprowadzając ludzi przez miejsca, o których opowiadał w swoich książkach. Dzięki temu wielu ludzi mogło zobaczyć te miejsca na własne oczy i doświadczyć niesamowitych przygód. Adam cieszył się z faktu, że może dzielić się swoimi doświadczeniami i pomagać innym odkrywać magiczne miejsca na ziemi. Był szczęśliwy, że mógł zrobić coś, co naprawdę miało znaczenie dla innych. Wkrótce stał się znany jako największy odkrywca magicznych krain na świecie. Jego książki sprzedawały się w milionach egzemplarzy, a ludzie z całego świata chcieli z nim podróżować. Był szczęśliwy, że mógł robić to, co kochał, i że mógł pomagać innym i wraz z nimi odkrywać niesamowite miejsca na ziemi. Jego magiczny rower, który zapoczątkował to wszystko stał się symbolem jego podróży i odkryć, a Adam stał się super bohaterem dla wielu ludzi.

To wszystko było jednak za mało dla Adama. Pragnął czegoś jeszcze innego. Zawsze był zainteresowany duchami i ich historiami. Przez lata zbierał informacje o duchach, które pojawiały się w różnych miejscach na świecie i napisał kilka książek na ten temat. Jednak nigdy nie miał okazji osobiście spotkać się z duchem, aż do pewnego dnia. Podczas jednej z wypraw  do Anglii, kiedy w środku nocy poruszał po opuszczonej posiadłości  znalazł się nagle na rozstaju dróg. Nie za bardzo wiedział w którą stronę ma się udać więc usiadł pod samotnym drzewem, aby się zastanowić gdzie ma iść. Nagle poczuł jakąś dziwną obecność, obecność ducha. Był to silny i nieznany mu duch, który próbował z nim nawiązać kontakt. Adam zaczął intensywnie pracować nad nawiązaniem kontaktu z tym duchem. Nigdy wcześniej nie rozmawiał z duchami i nie wiedział jak zacząć rozmowę. W końcu jednak pomyślał, że spróbuje tak jak z każdym czyli od przedstawienia się i powitania. Jak postanowił tak zrobił

- Witam cię duchu. Mam na imię Adam i chciałbym z tobą porozmawiać. Czy czasem nie przeszkadzam ci. Bo widzisz bardzo interesuje mnie jak duchy sobie radzą i w ogóle co robią i czy mają jakieś cele

- Witaj Adamie. Nie przeszkadzasz mi. My duchy mamy naprawdę dużo czasu. Bardzo dobrze, że cię spotkałem. Może będziesz mi mógł pomóc. – Powiedział zmartwiony i smutny duch

- Jeżeli to tylko będzie możliwe to bardzo chętnie ci pomogę. Czego zatem chcesz?

 

Duch okazał się być duchem zamordowanej kobiety, która była więziona w opuszczonej posiadłości. Opowiedział Adamowi swoją historię i poprosił go o pomoc w znalezieniu mordercy. Adam zgodził się pomóc. Z pomocą okularów, które pozwalały mu na stanie się niewidzialnym, Adam zaczął prowadzić własne śledztwo. Przez kilka dni przeszukiwał okolicę i rozmawiał z różnymi ludźmi, którzy mogli coś wiedzieć na temat morderstwa. W końcu udało mu się ustalić, że to karczmarz zabił nieszczęsna kobietę. Była ona bowiem świadkiem jak karczmarz okradał nietrzeźwych pijaczków i innych gości, którzy nocowali w karczmie.  W obawie, ze kobieta poskarży strażnikom jak niegodziwie postępuje karczmarz ten zabił ją. Adam dodatkowo znalazł dowód tej zbrodni. Korzystając z niewidzialności odzyskał  naszyjnik, który po  zamordowaniu  kobiety karczmarz zerwał jej ze szyi i ukradł. Adam przekazał dowód zbrodni duchowi, który  był bardzo zadowolony

- Dziękuję ci Adamie, że rozwiązałeś zagadkę i ustaliłeś kto mnie zamordował. Bez ciebie nigdy bym się tego nie dowiedział i na zawsze byłbym potępiony. Bez żadnej nadziei przemierzał był pustkowia,  tułał po całym świecie i nigdy nie dotarł by do światła. Teraz jestem uratowany.

- Pytałeś jaki cel maja duchy. Powiem ci. Otóż wszystkie duchy mają tylko jeden cel. Muszą wejść do światła i stanąć przed stwórcą. Mogą to zrobić tylko wtedy gdy będą miały pozałatwiane wszystkie sprawy tu na ziemi. Ja niestety nie miałem. Ale dzięki tobie teraz mogę spokojnie opuścić świat materialny i stanąć  przed stwórcą, aby zdecydował o dalszych moich losach

- Bardzo proszę. Mam nadzieję, że naprawdę ci pomogłem i jestem bardzo z tego powodu zadowolony - odpowiedział zadowolony Adam

- Pomogłeś, i to ja ci dziękuję.  Będziesz teraz również sławny wśród duchów – wypowiedział ostatnie słowa duch i zniknął

Po tym doświadczeniu Adam zaczął otrzymywać coraz więcej próśb od innych duchów, które prosiły go o pomoc w rozwiązaniu ich problemów. Zawsze starał się im pomóc, wykorzystując swoje zdolności i umiejętności.

Dzięki swoim doświadczeniom z duchami Adam napisał kolejną książkę, która stała się bardzo popularna. Przyciągnęła ona uwagę wielu ludzi, którzy chcieli poznać tajemnice duchów i nauczyć się, jak nawiązać kontakt z innym światem. Adam stał się teraz znany także jako specjalista od duchów i pomagał ludziom na całym świecie w znalezieniu spokoju i rozwiązaniu problemów związanych z duchami. Był to kolejny rozdział w jego niezwykłej karierze jako odkrywca magicznych krain świata ziemskiego, magicznego, a teraz jeszcze duchowego.

Adam nie do końca jednak zdawał sobie sprawę z tego, że świat duchów może być również bardzo niebezpieczny. Od chwili kiedy nawiązał pierwszy kontakt z duchem zamordowanej kobiety zauważył, że otaczająca go przestrzeń zaczyna się zmieniać. Widział jakieś postaci, które wydawały się nierealne, ale jednocześnie były bardzo namacalne i konkretne. Na początku nie potrafił tego zrozumieć. Wkrótce zorientował się, że to wszystko sprawka duchów. Jedne z nich były przyjazne i służące pomocą. Inne zaś złośliwe i potrafiące mocno zaszkodzić. Na szczęście Adamowi udawało się przeważnie kontaktować z tymi dobrymi duchami. Teraz bardzo często spotykał się z nimi. Opowiadał im o swoich troskach, zmartwieniach  i problemach, a one z kolei udzieliły mu rad i wskazówek oraz  jak rozwiązać te trudności. Pomogły mu również spojrzeć na sytuacje z innej perspektywy i podpowiedzieć, jakie kroki podjąć. Dzięki temu Adam poczuł, że zyskał nowych przyjaciół, którzy będą mu towarzyszyć w każdej sytuacji. Był wdzięczny za tę niezwykłą i jednocześnie tajemniczą przygodę. Wiedział, że duchy pozostaną zawsze w jego sercu i że nigdy nie będzie sam. Adam był zaskoczony, że duchy tak chętnie mu pomogły. Czuł, że jest w dobrych rękach i że towarzyszą mu mocne duchowe siły.

Którejś nocy przed Adamem  pojawiły się przyjazne  duchy i zapytały go, czy chciałby poznać sekret skarbu ukrytego przez leśne duszki.  Oczywiście Adam bardzo chętnie zgodził się. Duchy wskazały Adamowi drogę do małej, ukrytej w lesie rozpadliny, gdzie miał znajdować się skarb.

 

Adam od razu ruszył w kierunku wskazanym przez duchy, w końcu znalazł wejście do rozpadliny. Po wejściu do środka, zobaczył dziesiątki skrzyń pełnych błyskotek i klejnotów. Zaczął przebierać w skrzyniach, szukając takich, które były najciekawsze. Wśród różnych przedmiotów zauważył dziwne czerwone szkło. Coś podpowiadało mu, że właśnie to szkło powinien zabrać i tak też uczynił.  Gdy tylko schował je do kieszeni nagle usłyszał szelest i krzyk. Okazało się, że leśne duszki zaczęły niespodziewanie go atakować. Adam nigdy wcześniej nie spotkał leśnych duszków i nie czuł się na siłach, aby się z nimi mierzyć. Z pomocą przybyli mu jednak duchy, które wyciągnęły go z rozpadliny.

 

- Nie martw się, udało ci się znaleźć prawdziwy skarb i to jest najważniejsze - powiedziała jedna z duchowych postaci.

- Ale co ja właściwie zabrałem? Co to za skarb? - Zapytał z ciekawością Adam

- To szkło to niesamowity skarb. To jest zaczarowane szkło. Patrząc przez to szkło możesz widzieć wszystko przez różne przeszkody. Możesz zobaczyć co jest z grubym murem, za drzwiami, co znajduje się pod podłogą, czy nawet pod ziemia . Tak…To prawdziwy skarb

- No…To faktycznie przydatna rzecz. Dziękuję bo to dzięki wam udało mi esie zdobyć taki cenny przedmiot –powiedział przejęty Adam

Był wdzięczny duchom za pomoc, ale jednocześnie wiedział, że nie może już zostać w lesie, ponieważ duszki leśne z pewnością będą chciały odzyskać czerwone szkło  będą go szukać. Postanowił wyruszyć w dalszą drogę, ale wiedział, że zawsze będzie miał wsparcie ze strony przyjaznych duchów.

Adam był ciekaw, co jeszcze może odkryć w tej krainie pełnej magicznych tajemnic. Któregoś dnia wędrując po lesie, natknął się na głęboką studnię, którą do tej pory omijał, ponieważ uważał ją za niebezpieczną. Zaczął się jednak zastanawiać, co może być w jej wnętrzu, i postanowił zbadać tę tajemniczą dziurę. Gdy zbliżył się do brzegu, usłyszał ciche szepnięcia dochodzące z jej głębi.

- Kto tam? - zapytał Adam, ale nie otrzymał odpowiedzi.

Postanowił zaryzykować i zaczął zstępować po metalowych szczeblach, które prowadziły w dół. Wraz z każdym krokiem, słyszał coraz wyraźniej szepnięcia, aż w końcu zobaczył źródło dźwięków. Okazało się, że w studni mieszkają małe duszki podziemne, które zostały okradzione ze swojego skarbu i pozostawione na pastwę losu przez swoich pobratymców. Brak skarbu, który był magiczny narażał duszki na wielkie niebezpieczeństwo. Adam oświadczył, że pomoże odnaleźć ich skarb jeżeli mu tylko powiedzą czym jest ten skarb. Duszki podziemne powiedziały mu, że jest to czarodziejski warkocz morskiej syreny, który ma moc bycia szczęśliwym, zdrowym i niezależnym. Opowiedzieli mu, że w tej studni żyją trzy plemiona duszków podziemnych. Każde z plemion posiadało jeden warkocz, który im zupełnie wystarczał, aby objąć ich swoimi mocami. Ale któregoś dnia ich warkocz został skradziony przez jedno z pozostałych plemion. Pozbawieni mocy tego warkocza nie dość, że są narażenie na niebezpieczeństwo to nawet nie mogą go odzyskać.  Dla Adama nie stanowiło żadnego problemu odebranie jednemu z plemion skradzionego warkocza, który natychmiast oddał uradowanym i szczęśliwym nowym przyjaciołom. Duszkowie byli bardzo wdzięczni i postanowili opowiedzieć wszystko o tajemniczej studni i ujawnić jej tajemnice. Adam dowiedział się, że studnia była także magiczna i że jej głębokość była nieograniczona. Duszki opowiedziały mu historię o potężnym czarodzieju, który kiedyś mieszkał w lesie i ukrył w studni swoje najpotężniejsze amulety. Dzięki pomocy duszków, Adam odkrył amulety i zdobył dodatkowe bezcenne moce.

 

Był szczęśliwy, że w końcu poznał tajemnicę głębokiej studni i zupełnie niespodziewanie wszedł w posiadanie potężnych amuletów. Jednocześnie smucił go fakt, że musi już opuścić tę magiczną krainę i wrócić do rzeczywistości. Postanowił jednak, że musi wyjść z tej głębokiej  studni i kontynuować swoją wędrówkę po tajemniczej krainie. Po kilku godzinach chodzenia dotarł do obszaru całkowicie pokrytego mgłą. Wokół niego nie było i  nic nie było widać poza błotnistym terenem i kilkoma wybrzeżami wodnymi. Je jednak także  ciężko było dostrzec ze względu na gęstą mgłę. Gdy Adam zbliżył się do brzegu mokradeł, zauważył, że ktoś na nim stoi. W miarę jak podchodził coraz bardziej, ujawniła się przed nim grupa małych, tajemniczych stworzeń. Były to mieszkańcy bagna, którzy przez wiele lat żyli w ukryciu przed ludźmi. Adam początkowo czuł się nieco nieswojo, ale szybko zrozumiał, że mieszkańcy bagna nie chcą mu zrobić krzywdy. W końcu jeden z mieszkańców, stary i mądry troll, zaprosił go na herbatę i opowiedział mu historię swojego ludu.

Mieszkańcy bagna byli zawsze bardzo ostrożni, starając się ukrywać przed ludźmi, którzy często wchodzili na ich terytorium w poszukiwaniu łupów. Jednakże troll, który teraz rozmawiał z Adamem, postanowił podjąć ryzyko i zaprosić go, aby z nim porozmawiać. Troll opowiedział mu także o legendzie, według której w głębi bagna kryje się coś niesamowitego.

Adam był zafascynowany historią tych stworzeń i postanowił pomóc im w poszukiwaniach czego o czym nie miał nawet pojęcia.  Po kilku dniach intensywnych poszukiwań wykorzystując swoje magiczne przedmioty i moce w końcu udało mu się znaleźć niesamowity przedmiot, który był tam ukryty od wieków. Okazało się, że tym przedmiotem była skorupa żółwia, który żył dwa tysiące lat. Był to żółw, który chronił świat przed wszelkim złem. Niestety żółw umarł ze starości. Jednakże mógł on także po śmierci chronić różne istoty. Oczywiście ochrona nie była taka jak za jego życia. Ale ten kto posiadał jego skorupę w chwili jakiegokolwiek niebezpieczeństwa po wypowiedzeniu słów KARAKTA MARA MA mógł ocalić całą swoją krainę. Skorupa żółwia po wypowiedzeniu tych słów natychmiast wytwarzała specjalną powłokę ochronną nad całą krainą zamieszkiwaną przez istoty, które ja posiadały. Chroniona w ten sposób kraina była bezpieczna i nikomu nic złego nie mogło się stać. Bezwzględnym warunkiem było posiadanie skorupy żółwia. Mieszkańcy bagna byli bardzo wdzięczni Adamowi za pomoc w znalezieniu i wydobyciu skorupy żółwia. Dzięki pomocy wdzięcznych mieszkańców bagna, Adam poznał także tajemnicę życia w tej krainie. Dowiedział się, jakie rośliny są trujące, jakie można zjeść, a także jak przeżyć w tak trudnych warunkach. Gdy nadszedł czas pożegnania, Adam podziękował mieszkańcom bagna za wspaniałe doświadczenie i obiecał, że wróci do nich kiedyś w odwiedziny Mieszkańcy bagna obdarzyli go prezentami, a najstarszy troll przekazał mu małą drewnianą skrzynkę, która była pełna kamieni, które według niego miały magiczną moc. Adam wyruszył w dalszą drogę, wiedząc, że nigdy nie zapomni o swoich przygodach w tajemniczej krainie, gdzie mieszkały istoty, o których nie słyszał wcześniej.

Adam kontynuował swoją przygodę, a jego kolejnym przystankiem był tajemniczy zamek, który był opuszczony od wielu lat. W jednej z ogromnych  komnat natknął się na stary zegar, który zdawał się nie działać od lat. Adam zaczął się nim interesować, sprawdzał i obracał wskazówki. Nagle zegar zaczął dzwonić, a drzwi zamkniętej szafy otworzyły się z trzaskiem. Adam spojrzał do środka i zobaczył niewielką książeczkę. Była to stara kronika zamku, która opowiadała o jego historii i poprzednich właścicielach. Okazało się, że zegar był zegarem wieżowym i miał niezwykłą moc. Kiedyś umożliwiał właścicielowi zamku podglądanie i kontrolowanie innych ludzi w królestwie. Jednakże, zegar przestał działać po tym, jak jego właściciel próbował użyć go do przejęcia władzy nad królestwem. Adam zdecydował się zabrać kronikę, aby dokładniej przestudiować historię zamku i poszukać w niej informacji na temat niezwykłych właściwości zegara. Wkrótce jednak zorientował się, że kronika była tylko częścią zagadki i potrzebował więcej informacji, aby odkryć prawdziwe tajemnice zegara. Postanowił więc udać się do najbliższego miasta, aby poszukać dodatkowych źródeł informacji.

 

Tam spotkał starego bibliotekarza, który znał historię zegara wieżowego i zdradził mu, że tylko wybrany człowiek może odkryć prawdziwe moce zegara. Tym człowiekiem miał być ten, kto potrafi połączyć moc zegara z mocą swojego serca i użyć jej do dobrych celów. Adam zrozumiał, że to on jest tym wybrańcem, i że musi odnaleźć w sobie siłę, aby odkryć prawdziwą moc zegara. W końcu udało mu się to, a zegar zaczął działać na nowo, wskazując mu drogę do spełnienia jego marzeń i celów. Dzięki mocy zegara, Adam mógł przemieszczać się szybciej niż kiedykolwiek wcześniej, a także pomagać innym ludziom i rozwiązywać problemy, z którymi do tej pory jeszcze się nie spotkał. Zegar stał się jego towarzyszem i wiernym pomocnikiem w dalszej podróży. Adam pożegnał się z bibliotekarzem i ruszył dalej w swoją podróż z zegarem wieżowym Wiedział, że czeka go jeszcze wiele przygód.

Kontynuował więc swoją podróż, coraz bardziej zafascynowany tym, co odkrywał. Jednak największe zaskoczenie czekało go jeszcze przed nim. Pewnego dnia, idąc lasem, natknął się na…. Zupełnie inny, stary, zardzewiały zegar, który stał samotnie pośrodku polany. Bardzo go to zdziwiło, że zegar stoi pośrodku lasu. Zbliżył się ostrożnie do zegara i zauważył, że ma on na tarczy dziwną wskazówkę, zupełnie inaczej oznaczoną niż pozostałe. Postanowił dokładniej się przyjrzeć, a wtedy usłyszał ciche, tajemnicze bicie. Zegar zaczął nagle działać, a Adam z przerażeniem zauważył, że czas wokół niego zaczynał się rozmywać. Zegar był kluczem do magicznej równowagi czasu, a Adam stał się jego strażnikiem. Z czasem Adam zaczął doceniać swoją nową moc i odkrył, że dzięki temu może przemierzać różne światy i epoki. Pewnego dnia, kiedy błądził przez mroczny las, znalazł się przed wielkim lustrem, w którym zobaczył swoje odbicie.

 

 Lustro okazało się niezwykłe, ponieważ jego rama była wykonana z kości kociaków i niedźwiedzi. Kiedy Adam zbliżył się do lustra, usłyszał cichy szept, który mówił:

 "Przez to lustro możesz wejść do innego wymiaru i poznać tajemnice tamtych światów".

Adam, który nie bał się wyzwań, odważnie przeszedł przez lustro, nie wiedząc, co go tam czeka. Po drugiej stronie znalazł się w innym świecie, w którym rządziły zupełnie inne prawa i istoty. Wkrótce spotkał mieszkańców tego miejsca, którzy zdradzili mu wiele tajemnic, m.in. o magicznych roślinach, które rosną tylko w tym świecie, o uroczystościach, których miał być świadkiem i o tradycjach, których musiał przestrzegać, aby uniknąć niebezpieczeństw. Adam zaczął przemierzać ten świat, zgłębiając jego tajemnice i poznając nowe istoty. W końcu odkrył, że istnieje wiele takich światów, do których można dostać się przez lustro w ramie z kości kociaków i niedźwiedzi.

Odtąd Adam miał nowy cel - poznać jak najwięcej  tych światów i ich mieszkańców, a także na końcu odnaleźć drogę powrotną do swojego świata. Któregoś dnia Adam zbliżył się do lustra i zaczął się w nie wpatrywać. Nagle poczuł, że został przeniesiony do innego miejsca. Znalazł się w pięknej, zielonej dolinie, otoczonej górami i lasami. W oddali zobaczył wielką świątynię, a przed nią grupę ludzi, którzy tańczyli w rytm muzyki. Zaczął się do nich zbliżać, kiedy nagle  znikąd pojawił się wysoki mężczyzna, który powiedział mu, żeby nie szedł dalej. Miał długie, siwe włosy i zielone oczy, a jego ubranie składało się z liści i kwiatów.

- Nie możesz tam iść - powiedział. - To miejsce jest chronione i tylko wybrani mogą w nim uczestniczyć. Ale widzę, że jesteś podróżującym wybrańcem, więc zrobię dla ciebie wyjątek. Daj mi rękę.

Adam podał mu rękę, a mężczyzna wziął ją i zamknął oczy. Po chwili poczuł, jak jego ciało zaczyna się rozmywać, a świat wokół niego zanika. Kiedy znowu otworzył oczy, znalazł się w innej rzeczywistości - był w środku burzy na morzu, na małej łodzi. Wiatr rozwiewał  mu włosy, a deszcz bił go po twarzy. Wokół niego panowała totalna ciemność, a jedynym źródłem światła były błyskawice. Adam poczuł, że to nie jest bezpieczne miejsce, więc zaczął się modlić o pomoc. Nagle ujrzał postać, która płynęła w jego kierunku. Okazało się, że to syrenka morska, która chciała mu pomóc.

- Musisz rzucić magiczny najpotężniejszy amulet do wody - powiedziała. - Tylko wtedy uda ci się ujść z życiem.

- Amulet? Jaki amulet. – Adam pytał przerażony

- Ten, który zdobyłeś w głębokiej studni

Adam przypomniał sobie i zrozumiał, że musi działać szybko, więc wyciągnął z kieszeni najpotężniejszy amulet i rzucił go w wodę. Wtedy zrobiło się jasno, a burza ustąpiła. Adam był wdzięczny syrence morskiej za pomoc i chciał się z nią pożegnać, ale ona powiedziała, że musi wrócić do swojego świata.

- Trudno. Może znowu kiedyś się spotkamy – odpowiedział Adam syrence, która zniknęła pod powierzchnia wody.

Kiedy Adam odwrócił się stwierdził, że wszystko co widział przed chwila zniknęło. Nie było morza, łódki, burzy, ani najmniejszego powiewu wiatru. Za to znajdował się w rwącej rzece. Dziwne było to, że  wchodził do rzeki, która płynęła pod górę. Zastanawiał się i nie mógł zrozumieć jak to możliwe. Zaczął płynąć i chociaż płynął pod górę nie odczuwał żadnego oporu. Woda była krystalicznie czysta i w ciągu kilku chwil poczuł, jak jego ciało się odpręża. Płynąc coraz dalej, zauważył, że rzeka wiedzie prosto do jaskini, którą ledwo zauważył wśród gęstwiny drzew. Zdecydowany na dalsze eskapady, Adam opuścił rzekę i zaczął wdrapywać się w górę, w stronę jaskini. Kiedy w końcu dotarł na szczyt, dostrzegł, że w jaskini świeci się światło. Bez wahania wszedł do środka i natknął się na olbrzymi kryształ, który emanował tajemniczym blaskiem. Adam nie mógł oderwać od niego wzroku, a wkrótce usłyszał szept:

- Witaj, mój drogi. Jestem duchem rzeki, a to miejsce jest dla mnie bardzo ważne. Tu właśnie powstałem, a ten kryształ jest moim źródłem mocy. Zdaje mi się, że przybyłeś tu po coś ważnego, więc powiedz, czego szukasz?

 

- Szukam czegoś dzięki czemu zrozumiem jak funkcjonuje cały świat i dlaczego

Adam opowiedział duchowi o swoich przygodach i o tym, że nie rozumie tego świata, a w szczególności zła, chciwości, kłamstwa i szkodzenia innym. Duch z uwagą słuchał, a kiedy Adam skończył opowieść, wyciągnął do niego rękę, oferując pomoc.

- Jeśli potrzebujesz pomocy, to chętnie ci ją udzielę. Wiedz jednak, że aby zdobyć to, czego szukasz, musisz przepłynąć rzekę, która prowadzi do Krainy Wiecznego Świtu. Tam znajdziesz odpowiedź na swoje pytania, a także to, co tak bardzo cię interesuje.

- Bardzo ci dziękuję za pomoc i jestem ci wdzięczny za okazanie zrozumienia – powiedział Adam

Zrozumiał, że musi kontynuować swoją podróż, więc z wdzięcznością przyjął propozycję ducha i wskoczył do rzeki. Po chwili poczuł, jak rzeka zaczyna przyspieszać i w końcu zanurzył się w wirze, który wiódł prosto do Krainy Wiecznego Świtu. Kiedy w końcu dotarł na brzeg, zobaczył piękne krajobrazy, które zwalały z nóg. Wszędzie królowało światło, a drzewa, które rosły tutaj, były najpiękniejsze, jakie do tej pory widział w swoim życiu. Patrzył zdumiony na ten widok, który wydawał mu się niemożliwy. Przed nim rozciągał się niesamowity krajobraz, pełen pastelowych kolorów i dziwnych kształtów. Drzewa miały złote liście, a na trawie rosły kryształowe kwiaty. Adam czuł się jakby był w magicznym świecie, gdzie wszystko było możliwe. Zaczął spacerować po tej krainie, zachwycony tym, co widział. Wkrótce zauważył, że na polanie stoi mały domek. Zbliżył się do niego i ujrzał starszą kobietę, która właśnie rozpalała ogień w kominku. Kobieta uśmiechnęła się do niego serdecznie i powiedziała:

- Witaj w krainie świtu, mój drogi. Czego tu szukasz?

Adam opowiedział jej swoją historię i o tym, jak dostał się do tej krainy. Kobieta słuchała go uważnie i z zainteresowaniem.

- Cóż, jesteś bardzo szczęśliwy, że trafiłeś tutaj - powiedziała. - W tej krainie możesz znaleźć wiele skarbów i poznać wiele tajemnic.

Następnie kobieta pokazała Adamowi mapę krainy świtu i wskazała mu obszary, gdzie znajdują się skarby i ciekawe miejsca. Adam był zachwycony i nie mógł się doczekać, aby zacząć swoją przygodę. Przez następne dni Adam odwiedzał różne miejsca w krainie świtu, odkrywając nowe tajemnice i skarby. Poznał także wiele interesujących postaci, takich jak leśne nimfy czy magiczne stworzenia żyjące w głębi drzew.  Czuł się jak w bajce, gdzie wszystko było możliwe. Adam wędrował przez krainę świtu, podziwiając piękno rozświetlonego słońcem krajobrazu. W pewnym momencie zobaczył przed sobą jasną postać, która powoli zbliżała się w jego kierunku.

- Adamie - powiedziała postać. - Jestem Mistrzem Światła i przybyłem, by cię przygotować do twojej kolejnej podróży.

Adam był zaskoczony, ale jednocześnie zaciekawiony. Mistrz Światła poprowadził go do wielkiej dziupli w ogromnym drzewie, w której zobaczył skrzynię pełną skarbów.

- Oto skrzynia wyboru - powiedział Mistrz Światła. - Możesz wybrać tylko jeden przedmiot, który cię zainteresuje.

Adam zaczął przeglądać zawartość skrzyni i natknął się na piękny naszyjnik, który miał moc przyciągania dobrych ludzi do siebie.

- Tego właśnie potrzebuję - powiedział Adam. - Chcę, aby każdy, z kim się spotkam, był miły i przyjacielski.

Mistrz Światła podał mu naszyjnik, po czym zniknął tak nagle, jak się pojawił. Adam z zadowoleniem włożył naszyjnik na szyję i wyruszył dalej. Następnie Adam dotarł do magicznej rzeki, która płynęła ostrymi zakolami. Głęboko w jej wodach zobaczył olbrzymie ryby, które wydawały  mu się niemożliwe do złapania. Jednak kiedy pojawiły się ciemne chmury, woda rzeki zmieniła swój kolor na czerwony. Adam intuicyjnie zrozumiał, że to właśnie teraz jest czas, aby złapać jedną z tych ryb. Używając swojego sprytnego myślenia, szybko skonstruował wędkę i haczyk i schwytał największą rybę, jaką kiedykolwiek widział.

- To będzie moja wieczerza - powiedział z uśmiechem Adam.

Był już bardzo głodny ponieważ od kilku dni nic nie jadł. Z jednej strony bardzo szkoda było mu ryby, ale głód był silniejszy. Podziękował wiec rybie, że dzięki niej nabrał sił i z zaciekawieniem kontynuował swoją wędrówkę dalej przez krainę świtu. W końcu doszedł do kolorowego mostu, który wydawał się prowadzić na sam szczyt góry. Bez wahania przekroczył most i zaczął wspinać się po stromych schodach. Po kilkunastu minutach dotarł na szczyt, gdzie zastał piękny krajobraz. Widok zapierał dech w piersiach. Przed nim rozciągała się niekończąca się łąka pełna kwiatów o różnych kolorach, a w oddali widział piękny pałac, który wyglądał jakby był zrobiony z jasnych, błyszczących kryształów. Adam wiedział, że to musi być właśnie to miejsce, którego szukał - pałac, w którym mieszkała Władczyni Krainy Świtu. Wkrótce ruszył w dalszą drogę, by dotrzeć do pałacu. Po drodze spotkał wiele magicznych stworzeń, wśród których były jednorożce, pegazy, ale także strażnicy z mieczami, którzy czuwali nad bezpieczeństwem władczyni. W końcu dotarł do pałacu, gdzie został przywitany przez Władczynię Krainy Świtu. Była ona piękna, miała długie, złote włosy, błękitne oczy i nosiła białą suknię zdobioną drogimi kamieniami. Władczyni przyjęła go bardzo serdecznie i opowiedziała mu o swoim królestwie, które rządziło świtem. Powiedziała również, że nie pozwoli mu opuścić krainy, dopóki nie spełni pewnego zadania. Adam zgodził się na to, bo wiedział, że każde zadanie może przynieść mu nowe przygody i doświadczenie.

- Udasz się do Czarodzieja Krainy Świtu, który mieszkał w wysokiej wieży pośrodku królestwa. Czarodziej ma dać ci talizman, który umożliwi ci dalszą podróż przez krainy fantazji. – powiedziała władczyni

Adam ruszył w drogę i po kilku godzinach dotarł do ogromnej wieży Czarodzieja. Tam spotkał dziwnego człowieka, który był właśnie tym czarodziejem. Popatrzył na Adama i zaproponował mu rozwiązanie zagadki.

- Jeśli ją rozwiążesz to otrzymasz talizman, który umożliwi ci dalszą wędrówkę. – Powiedział czarodziej

Zagadka była bardzo skomplikowana. Musiał wyjąć z drewnianej skrzyni, w której znajdowały się różne kamienie wyjąć tylko te, które były magiczne. Adam długo myślał nad zagadką, ale w końcu udało mu się ją rozwiązać. Czarodziej pochwalił go i przekazał mu talizman. Adam był bardzo zadowolony i zaczął planować swoją kolejną podróż przez krainę fantazji. Wędrował więc pokonując niebezpieczne miejsca,  spotykając różne stworzenia i ludzi, którzy opowiadali mu swoje historie. W jednej z wiosek, w której się zatrzymał, dowiedział się o groźnej bestii, która grasowała w pobliskim lesie. Ludzie byli przerażeni i nie odważali się wychodzić poza obręb wsi. Adam postanowił pomóc im i ruszył w głąb lasu, by odnaleźć potwora. Przeszukując kolejne zakamarki, natknął się na ogromną jaskinię, w której zamieszkiwał straszliwy smok. Potwór wydawał się być niepokonany, a jego łuski były tak twarde, że nic nie mogło mu zaszkodzić. Jednak Adam nie był zwykłym wędrowcem. W walce z bestią użył swojego czarodziejskiego naszyjnika, który pozwalał mu na szybkie poruszanie się i unikanie ataków. Udało mu się także zdobyć magiczną różdżkę, dzięki której był w stanie rzucić potężne zaklęcia. Po zaciętej walce pokonał smoka, a mieszkańcy wioski byli mu niezmiernie wdzięczni. Adam został uznany za bohatera i otrzymał wiele nagród.

Pokonując nieznane tereny i odwiedzając przeróżne krainy Adam nigdy nie zapominał o tym, co było dla niego najważniejsze - o poznawaniu ludzi i nieznanych istot, a przede wszystkim niesieniu im pomocy i czynieniu dobra. Mimo że często stawał w obliczu niebezpieczeństwa, to nigdy nie przestawał marzyć o kolejnych przygodach, które czekały na niego w nieznanych jeszcze krainach.

 Pewnego dnia natknął się na małą osadę zamieszkującą wysokogórski rejon. Ludzie tam mieszkający byli bardzo gościnni i chętnie podzielili się z nim swoim bogactwem i wiedzą. Adam nauczył się u nich nowych technik rzemiosła oraz sposobów hodowli zwierząt dostosowanych do trudnych warunków górskich. Po kilku dniach pobytu w osadzie, Adam zdecydował się opuścić to miejsce i kontynuować swoją wędrówkę. Został jednak ostrzeżony przez mieszkańców, że w okolicy grasują niebezpieczne stwory. Postanowił więc wziąć ze sobą dwa wytresowane przez nich niedźwiedzie, które miały go ochronić w trakcie dalszej podróży. Teraz z dwoma niedźwiedziami u boku Adam czuł się bardziej bezpiecznie. Razem przemierzali trudne tereny i omijali niebezpieczne przeszkody. Kiedy w końcu dotarli do kolejnej osady, Adam postanowił zatrzymać się na dłużej. Tam spotkał grupkę ludzi, którzy zajmowali się sztuką walki. Fascynowała go ich umiejętność posługiwania się różnymi rodzajami broni i technikami walki wręcz. Postanowił uczyć się od nich, aby w przyszłości móc jeszcze skuteczniej chronić się przed niebezpieczeństwami. Po kilku tygodniach treningów Adam był już gotowy, aby opuścić osadę i ruszyć dalej w drogę. W podziękowaniu za treningi i nauki pozostawił im oswojone niedźwiedzie. Pożegnał się i tym razem postanowił udać się w głąb dżungli, która słynęła z pięknych krajobrazów i egzotycznych zwierząt. Tam poznał nowych ludzi, którzy na co dzień żyli w zgodzie z naturą i kultywowali starożytne rytuały. Adam nauczył się od nich, jak przetrwać w dzikiej dżungli oraz jak szanować i pielęgnować środowisko naturalne. Po długiej wędrówce przez dżunglę, Adam trafił na tajemniczy labirynt, w którym jak się okazało, kryły się nie tylko skarby, ale i niebezpieczeństwa. Przez wiele dni próbował znaleźć drogę wyjścia, ale każda ścieżka kończyła się ślepym zaułkiem. W końcu, po wielu trudach, wykorzystując swoje magiczne czerwone szkło i tajemnicze umiejętności znalazł wyjście z labiryntu. Kiedy już opuścił labirynt  spotkał dziwną postać. Był to starzec, który stał na skraju lasu i wpatrywał się w dal. Adam zbliżył się do niego i zapytał:

- Witam dziadku, kim jesteś?

Starzec obrócił się i spojrzał na niego tajemniczo.

- Jestem Prorokiem - odpowiedział.

Adam nieco zdziwił się jego odpowiedzią, ale postanowił nie zadawać pytań. Prorok wydawał się być osobą bardzo mądrą i doświadczoną, więc zaczął słuchać uważnie, co miał do powiedzenia.

- Widzę, że od wielu lat podróżujesz i odwiedziłeś w tym czasie wiele krain. Ale twoja prawdziwa przygoda dopiero się zaczyna. Wkrótce zostaniesz wezwany do wykonania ważnej misji. Będziesz musiał udać się na poszukiwanie magicznej księgi, która została ukryta w najdalszym zakątku świata - powiedział Prorok.

Adam poczuł, że jego serce zaczyna bić szybciej. Zawsze marzył o takiej misji, która pozwoliłaby mu jeszcze raz odkryć tajemniczy świat, który dotąd był dla niego nieznany. Prorok spojrzał na niego znacząco i dodał:

- Ta księga jest bardzo ważna dla przyszłości świata i dla ciebie osobiście. Bez niej nasza rzeczywistość jest skazana na zagładę. Tylko ty jesteś w stanie ją odnaleźć. Będziesz musiał podjąć się tej misji sam, ale nie martw, na pewno sobie poradzisz. Ale zanim rozpoczniesz tę misję minie jeszcze trochę czasu. Teraz przeniosę cię do krainy ognia i lodu, gdzie morze płonącego ognia graniczy z lodowymi górami. Tam musisz pomóc potrzebującym bo bez twojej pomocy czeka ich prawdziwa zagłada. Wędrując po lodowych szczytach, Adam natknął się w końcu na wioskę, gdzie mieszkały tajemnicze istoty o ognistych sercach. Te istoty były przerażone, bo ich wioska była atakowana przez lodowe potwory, a one same nie były w stanie im przeciwstawić się skutecznie. Adam postanowił pomóc im i wykorzystując swoje doświadczenie z poprzednich przygód, zaproponował, że przygotuje dla nich magiczne eliksiry, które pomogą im w walce z potworami. Pracując całą noc sporządził mieszanki eliksirów, a na koniec zapakował je do małych butelek i wręczył mieszkańcom wioski. Ci z wdzięcznością przyjęli eliksiry i postanowili przeprowadzić od razu atak na potwory. Walka była ciężka, ale dzięki eliksirom udało im się pokonać lodowe bestie. Istoty o ognistych sercach były zachwycone i bardzo wdzięczne Adamowi, którego uznali za swojego przyjaciela. Adam kontynuował swoją podróż, a w sercu czuł się szczęśliwy i zadowolony z faktu, że mógł pomóc innym istotom, które potrzebowały jego pomocy. Przygoda była dla niego wspaniałym doświadczeniem, które z pewnością na zawsze pozostanie w jego pamięci.

Adam ciągle jednak pamiętał o misji opowiadanej przez proroka. Rozmyślając o niej któregoś dnia natknął się na nieznany mu dotąd portal, który jak się okazało, prowadził do innej rzeczywistości. Adam nie miał wątpliwości - musiał tam wejść. Zebrał wszystkie swoje magiczne przedmioty i przekroczył próg portalu. Znajdował się teraz w krainie pełnej jaskiń i tuneli. Odkrywał kolejne korytarze, lochy i ciemne tunele, aż w końcu znalazł się przed ogromnymi drzwiami. Były one zrobione z ciężkiego drewna, a na nich widniał napis:

"Zakazane wejście".

Adam nie miał jednak zamiaru rezygnować. Przy pomocy swojego czarodziejskiego czerwonego szkła tajemnego naszyjnika otworzył drzwi i wkroczył do środka. Zobaczył tam niesamowite rzeczy - skarby, magiczne kamienie, eliksiry, starożytne pergaminy, tajemnicze księgi i wiele innych przedmiotów, o których nie miał pojęcia. Jednak niespodziewanie w środku pojawiła się postać z długą szatą i kapeluszem. Był to czarnoksiężnik, który strzegł tego miejsca przed intruzami.

- Kim jesteś i co tu robisz? - zapytał czarnoksiężnik.

- Nazywam się Adam i podróżuję po różnych krainach. Chciałem tylko zobaczyć, co kryje się za tymi drzwiami - odpowiedział Adam.

Czarnoksiężnik spojrzał na niego surowo, ale po chwili uśmiechnął się.

- Widzę, że jesteś odważny i ciekawski, a do tego wybraniec. Dlatego zdradzę ci sekret. Wszystkie te przedmioty są dla tych, którzy szukają prawdziwej mądrości. Jednakże, aby ją zdobyć, musisz przejść przez serię testów, które zadecydują, czy jesteś gotowy na nią. Adam zastanowił się chwilę, ale zdecydował, że chce spróbować swoich sił. Czarnoksiężnik poprowadził go przez kolejne korytarze i przedstawił mu zadania do wykonania. Musiał przejść przez płonący labirynt, walczyć z potężnym smokiem i rozwiązać zagadki, z którymi nigdy wcześniej nie miał do czynienia.

Ale dzięki swojemu sprytowi i odwadze, Adam pomyślnie ukończył każde zadanie. Czarnoksiężnik pochwalił go i przekazał mu tajemniczą księgę z magicznymi zaklęciami.

 

- Zasłużyłeś na to - powiedział czarnoksiężnik. - Ta księga otworzy przed Tobą jeszcze więcej drzwi i pozwoli ci na uzyskanie dalszej wiedzy, której tak pragniesz.

Po tych słowach czarodziej zniknął, a Adam znalazł się na skraju gęstego lasu.  Zaczął przedzierać się przez gęstwinę i po kilku godzinach znajdując się w jego sercu, zobaczył mały miedziany dzwoneczek na ziemi. Podniósł go i zaczął przyglądać się dokładniej. Dzwoneczek był bardzo stary i pięknie zdobiony. Adam zaczął nim dzwonić, a po chwili pojawił się przed nim mały krasnal, który skamlał i prosił o uwolnienie. Okazało się, że krasnal został uwięziony w dzwoneczku przez złego szarlatana, który chciał wykorzystać jego moce. Adam postanowił pomóc krasnalowi i zaczął dzwonić w dzwoneczek coraz głośniej. W końcu szarlatan pojawił się przed nim, ale zanim zdołał cokolwiek zrobić, Adam rzucił dzwoneczkiem i uwięził szarlatana w jego wnętrzu. Krasnal bardzo mocno podziękował  Adamowi za uwolnienie i zaoferował mu swoją pomoc w podróży. Od tej pory, Adam miał swojego wiernego towarzysza, który pomagał przeprowadzać go przez trudne i niebezpieczne miejsca. Kiedy tak razem szli i snuli różne opowieści w pewnej chwili rozpętała się straszna burza. Adam był przerażony, kiedy poczuł, jak wiatr zaczyna wciągać go do środka wielkiego wiru. Zapanował jednak nad sobą i starał się zachować spokój. W miarę jak wir przyspieszał, Adam zaczął dostrzegać kolorowe światła migające wokół niego. Był to widok niesamowity i hipnotyzujący jednocześnie. Nagle wir  zniknął, a Adam znalazł się w zupełnie innym miejscu. Otworzył oczy i dostrzegł, że jest w środku tajemniczej czeluści. Wokół niego było wiele różnych przedmiotów, ale jego uwagę przyciągnął żelazny pierścień. Wziął pierścień do ręki.  I w tym samym momencie pierścień zaczął wydawać dźwięki, Adam poczuł się jakby czas zaczął płynąć inaczej. Zdał sobie sprawę, że to magiczny pierścień spełniający życzenia. Z uśmiechem na twarzy zaczął myśleć, co by chciał sobie życzyć. Jednak w ostatniej chwili zrezygnował z myśli o materialnych rzeczach i zdecydował się na coś bardziej wartościowego - chciał zdobyć wiedzę i mądrość, by móc pomagać innym i lepiej zrozumieć świat. I jeszcze chciał wykonać w końcu te najważniejsza misje. Pierścień ponownie zabrzmiał, a Adam poczuł, że w jego umyśle zaczyna się dziać coś niesamowitego. Nagle zrozumiał wiele rzeczy, które dotychczas były dla niego zagadką, a teraz świat wydawał się mu bardziej klarowny i piękny. Adam był przekonany, że pierścień spełnił jego życzenie, a on zyskał coś, co przewyższało najskrytsze marzenia. Znów poczuł się szczęśliwy i spełniony, a jednocześnie pokorny i skromny wobec tej wielkiej mocy. W pewnej chwili Adam poczuł, że znowu znajduje się w ogromnym wirze, z którego tym razem nie mógł się wydostać. Był w tym wirze przez wiele godzin, a może nawet dni, tracąc poczucie czasu i przestrzeni. Jego ciało było udręczone, a umysł przerażony. Ale z każdą chwilą, wir zaczynał słabnąć, a on czuł, że zbliża się do końca. Wreszcie, z nagłym pstryknięciem, wir zniknął i Adam znalazł się w spokojnym i cichym miejscu. Kiedy otworzył oczy, zobaczył przed sobą piękną krainę, pełną kwiatów i drzew, gdzie słońce świeciło delikatnym blaskiem. Adam zaczął biec i skakać z radości, nie mogąc uwierzyć, że udało mu się przeżyć. Wkrótce jednak zdał sobie sprawę, że nie jest sam. Zobaczył wielkie stado pięknych jednorożców, które spokojnie pasło się na łące.

 

Przez chwilę stał tam, zachwycony, zanim zorientował się, że czuje się głodny i spragniony. Zaczął szukać jedzenia i wody, kiedy nagle usłyszał głos. Zwrócił się w kierunku, z którego dochodził, i zobaczył młodą dziewczynę, która stała przed nim, uśmiechając się.

- Cześć! - powiedziała dziewczyna. - Nazywam się Anna i jestem mieszkańcem tej krainy.

Adam się uśmiechnął i powiedział:

- Witaj, nazywam się Adam i jestem bardzo wdzięczny za to, że uratowałeś mnie z tamtego wiru. Czy możesz mi powiedzieć, gdzie jestem i co to za miejsce?

Anna uśmiechnęła się ciepło i powiedziała:

- To nie ja cię uratowałam. Nie wiem jak długo byłeś w wirze, ale wir w zależności kogo złapie sam decyduje jak długo trzyma go w swoim uścisku. Jesteś w Krainie Radosnej. To magiczne miejsce, w którym panuje wieczna wiosna i wszystkie stworzenia są przyjazne i wesołe. Chodź, zabiorę cię do mojego domu i podzielę się z tobą jedzeniem i wodą. Adam był bardzo wdzięczny za pomoc Anny i poszedł za nią, podziwiając piękno krainy i wesołe stworzenia, które go otaczały. Wiedział, że ta przygoda będzie niezapomniana i że pozna jeszcze wiele innych ciekawych postaci i miejsc w Krainie Radosnej. Nie spodziewał się jednak, że wcale nie będzie tak przyjemnie jak mu się zdawało. Kiedy tylko najadł się do syta i ugasił pragnienie  nagle nie wiadomo w jaki sposób to się stało, ale wpadł w jakąś dziurę i długo leciał zupełnie bezwładnie, aż w końcu dotarł do dna otchłani i z trudem podniósł się na nogi. Udało mu się przetrwać, ale teraz był jeszcze bardziej zagubiony niż wcześniej. Wokół niego rozciągała się ciemność, a jedynym dźwiękiem był szum wody płynącej gdzieś daleko. Zebrał swoje siły i zaczął poszukiwać wyjścia. Po dłuższej chwili natknął się na małą jamę, która wydawała się być jedynym sposobem na wyjście z tej mrocznej przepaści. Wszedł do środka i zobaczył coś, co zupełnie go zaskoczyło.

 W jamie znajdował się stary, potężny wąż, który spokojnie się wylegiwał. Adam poczuł lekkie uderzenie strachu, ale zdecydował się podejść bliżej. Wąż spojrzał na niego z zaciekawieniem i zapytał:

- Kim jesteś, człowieku? Co cię przynosi w moje skromne progi?

Adam przedstawił się i opowiedział o swoich przygodach. Wąż przysłuchiwał się uważnie i po chwili przerwał:

- Wiem, co cię tu sprowadza. Chcesz odnaleźć wyjście z otchłani i powrócić do swojego świata. Ja ci pomogę, ale tylko pod jednym warunkiem.

Adam zaciekawiony spojrzał na węża i zapytał:

 - Jaki to warunek muszę spełnić?

- Musisz udowodnić, że jesteś godny mojego zaufania i pomocy - odpowiedział wąż. - W tych ciemnych tunelach krążą straszne stwory, które chętnie by pożarły człowieka. Musisz pokonać jednego z nich, aby otrzymać moją pomoc. Adam poczuł się przerażony, ale wiedział, że nie ma wyjścia. Zebrał swoje siły i ruszył dalej w głąb jamy. Po kilku minutach natknął się na potwora - wielkiego, oślepiająco białego, jadowitego  pająka.

Walka była ciężka, ale udało mu się pokonać potwora dzięki sprytowi i odwadze oraz zaczarowanym przedmiotom jakie zawsze posiadał przy sobie.

Wrócił do otchłani, gdzie czekał na niego wąż, który spojrzał na Adama z uznaniem i powiedział:

- Widzę, że jesteś zdolny do wielkich rzeczy. Teraz spełnię swoją obietnicę i pomogę ci wyjść z otchłani. Wybieraj, człowieku, którą drogą chcesz pójść.

Adam wybrał jedną z dróg, którą wskazał mu wąż i ruszył dalej. Po kilku godzinach marszu w końcu zobaczył blask słońca. Kiedy Adam opuścił podziemia, znalazł się na zewnątrz w jasnym, słonecznym dniu. Zaskoczyło go, jak dużo czasu minęło, ale zdawał sobie sprawę, że jego przygoda była już prawie ukończona. W oddali dostrzegł piękne wzgórza i postanowił udać się w tamtym kierunku. Po kilku godzinach wędrówki dotarł do wioski, gdzie po raz pierwszy spotkał się z mieszkańcami tej krainy. Okazało się, że była to kraina pełna magii i tajemnic, a ludzie tutaj byli bardzo gościnni i serdeczni. Adam zaczął opowiadać im o swoich podróżach i przygodach, które przeżył na swojej drodze. Mieszkańcy byli bardzo zainteresowani jego opowieściami, ale wiedzieli, że nie był to koniec jego przygody. Powiedzieli mu, że w dalszej części krainy znajduje się wiele tajemniczych miejsc i jeszcze więcej niezwykłych stworzeń. Adam postanowił pozostać w wiosce na jakiś czas i dowiedzieć się więcej o tym tajemniczym świecie. Mieszkańcy byli bardzo pomocni i chętnie dzielili się z nim swoją wiedzą. Dzięki nim poznał wiele ciekawych miejsc w ich krainie i spotkał wiele dziwnych stworzeń. Z każdym dniem coraz bardziej zakochiwał się w tym miejscu i wiedział, że zawsze będzie wracał tu z powrotem. W końcu, po wielu miesiącach pobytu, Adam postanowił dowiedzieć się jak wykonać tę najważniejsza misję i jak powrócić do swojego świata. Miał przecież już wiele wspaniałych wspomnień i doświadczeń, których nie zapomni przez długi czas. Wiedział, że jego życie nigdy już nie będzie takie samo. Teraz był przekonany, że istnieją miejsca pełne magii i tajemnic, i że warto je szukać i odkrywać. Przez chwilę pomyślał, że może powinien już zakończyć swoje przygody, że może powinien już dać sobie spokój z tymi wszystkimi niebezpiecznymi wędrówkami. Że może powinien…

Nagle ocknął się i ….

- Nie, nie mogę…Nie mogę wrócić do mojego świata. Przecież ja…Ja nie wykonałem najważniejszej misji. Misji Proroka. Muszę zdobyć magiczną księgę, która została ukryta w najdalszym zakątku świata. Dopiero wtedy będę mógł powrócić.

Adam nie wiedział, że to jego najtrudniejsze zadanie jakie będzie musiał wykonać. Aby zdobyć magiczną księgę czekało na niego przejście wiele prób i rozwiązanie sporo trudnych zagadek. Pomimo tego bez wahania zdecydował się.

 Pierwszą trudnością było pokonanie gęstego lasu, który był pełen niebezpieczeństw i pułapek oraz przedziwnych stworów Podczas wędrówki przez las, Adam musiał walczyć z dzikimi zwierzętami i musiał unikać różnych sideł i potrzasków ustawionych przez złoczyńców  którzy również szukali księgi. Następnie musiał pokonać burzliwe morze pełne morskich straszydeł. Miał też pokonać góry, które były bardzo strome i niebezpieczne. Kolejną próbą było przemierzenie pustyni, która była bardzo trudna do przejścia z powodu okropnego upału  i braku wody. Adam musiał zdobyć odpowiednie zapasy i nauczyć się oszczędzać wodę, aby przetrwać w tych trudnych warunkach. Po pokonaniu tych wszystkich przeszkód teraz jego celem było wspięcie się  na wysoki  szczyt, aby dotrzeć do jaskini, w której ukryta była księga. Podczas wspinaczki musiał przejść przez wiele trudnych i niebezpiecznych miejsc, które mogły spowodować upadek z ogromnej wysokości. Po dotarciu do jaskini, Adam musiał stawić czoła kolejnym przeciwnościom losu. Jaskinia była pełna pułapek i zagadek, które musiał rozwiązać, aby dostać się do środka. Księga była chroniona przez strażników, którzy mieli za zadanie nie dopuścić do jej zdobycia przez osoby niegodne.

Najtrudniejszą  próbą była jednak wewnętrzna walka z samym sobą, aby zachować czystość intencji i nie dać się zwieść pokusom i chęciom. Adam musiał pokonać swoje słabości i zacząć działać zgodnie z zasadami moralnymi i etycznymi, aby zasłużyć na magiczną księgę. Dzięki pokonywaniu tych trudności, Adam stał się silniejszy i bardziej dojrzały. Nauczył się, jak ważne jest podejmowanie trudnych decyzji i dążenie do dobra, nawet jeśli oznacza to walkę z przeciwnościami losu.

Oprócz prób, które już zostały wymienione, Adam musiał zmierzyć się z innymi zagadkami i przeszkodami, aby zdobyć magiczną księgę. Jedną z nich była przeprawa przez labirynt, który był pełen zmyłek, podstępów i ukrytych przejść. Adam musiał znaleźć właściwą drogę, aby dotrzeć do celu, a jednocześnie unikać niebezpieczeństw, które czaiły się na każdym kroku. Inną próbą było rozwiązanie zagadki, która pojawiała się na każdym etapie drogi. Zagadki te były bardzo skomplikowane i wymagały od Adama sprytu, inteligencji i zdolności logicznego myślenia. Często były one związane z treścią księgi i miały na celu sprawdzenie, czy Adam zasługuje, aby ją zdobyć. Ostatnią próbą było otwarcie skrytki, w której znajdowała się magiczna księga. Skrytka była zamknięta kluczem, który znajdował się w posiadaniu strażnika. Adam musiał zdobyć ten klucz, aby otworzyć skrytkę i zdobyć księgę. Jednakże, klucz był ukryty w bardzo trudnym do zdobycia miejscu, co wymagało od Adama ogromnej wiedzy, dużo sprytu i determinacji. Jednakże i temu zadaniu sprostał i zdobył upragniona księgę.

Księga była dla Adama wielkim skarbem, który przyniósł mu wiele odpowiedzi na nurtujące go pytania. Zawierała ona mądrości i tajemnice, których nigdy wcześniej nie poznał. Wszystkie informacje, które znalazły się w księdze, okazały się bardzo cenne w jego życiu. Dzięki lekturze księgi Adam odkrył, że świat jest o wiele bardziej skomplikowany i interesujący, niż sądził. Dowiedział się o historii świata, pochodzeniu różnych kultur i religii oraz o tajemnicach magii. Adam zdawał sobie sprawę, że zdobycie księgi nie jest jedynym celem misji. Musiał także nauczyć się, jak korzystać z wiedzy zawartej w księdze. W miarę jak przewracał kolejne karty księga zaczynała objawiać mu swoje sekrety. Odpowiedzi na wiele pytań, które dręczyły go od lat, zaczynały pojawiać się w jego umyśle. Dzięki tej księdze zrozumiał, jak ważna jest siła woli i jak wiele można osiągnąć, mając pozytywną postawę i dobrą relacje ze wszystkimi stworzeniami. Księga była pełna tajemniczych symboli i przepowiedni, które z czasem zaczynały się układać w logiczne całości. Adam zdawał sobie sprawę, że jest jedyną osobą na świecie, która posiada taką wiedzę, dlatego postanowił podzielić się nią z innymi i pomagać ludziom.

Księga, którą zdobył Adam, opowiadała o tym, dlaczego świat jest zły i niesprawiedliwy i jak temu zaradzić. Zdaniem księgi, źródłem zła i cierpienia jest nieświadomość i ignorancja ludzi, którzy nie zdają sobie sprawy z tego, jak ich działania wpływają na innych. Księga mówiła także o tym, że ludzie często popełniają błędy, ponieważ kierują się swoimi chęciami i emocjami, zamiast słuchać głosu rozsądku. Według księgi, jedynym sposobem na to, aby rozwiązać problemy i uczynić świat lepszym miejscem, jest pozytywna zmiana wewnętrzna każdej osoby. Księga opisywała, że aby zaradzić złości i niesprawiedliwości na świecie, ludzie muszą nauczyć się kochać siebie i innych oraz szanować różnice między sobą. Księga zachęcała ludzi do medytacji i praktykowania samoświadomości, aby stać się bardziej świadomym swojego wnętrza i uczynić pozytywną zmianę w swoim życiu. Ponadto księga mówiła o tym, że aby zmienić świat na lepsze, ludzie muszą działać zgodnie z zasadami moralnymi i etycznymi. Księga zachęcała ludzi do podejmowania dobrych decyzji i pomagania innym, ponieważ każda dobra uczyniona rzecz przyczynia się do tworzenia lepszego i bardziej sprawiedliwego świata.

Po wielokrotnym zapoznaniu się z zapisami księgi Adam zrozumiał w końcu jakie było jego życiowe zadanie, dlaczego został wybrańcem i dlaczego musiał pokonać tyle trudu i niebezpieczeństw. Zrozumiał, że misja, którą mu powierzono, była znacznie ważniejsza niż tylko zdobycie magicznej księgi. Księga otworzyła mu oczy na wiele aspektów ludzkiego życia i pomogła mu zrozumieć, jak ważne jest dążenie do dobra we wszystkim, co robimy.

Teraz już wiedział, że księga musiała ujrzeć światło dzienne, aby wszyscy ludzie na całym świecie dowiedzieli się co w niej jest zapisane i żeby mogli w końcu poznać prawdę.

Prawdę, dlaczego świat jest taki niedoskonały i co zrobić, aby był lepszy