Sanatorium

 

Sanatorium

W sanatorium to różne rzeczy się dzieją

Jedni chodzą zadumani i smutni po lesie

Inni spacerują zaś pogodni,  weseli i się śmieją

Są też tacy co z tęsknoty listy piszą w sekrecie

 

Są osoby co czas  spędzają przy kawie i na pogawędce

Tacy co wędrują z aparatem w ręku i plecakiem

Pewne grupy łowią ryby na wędkę

Bywają  też tacy co wynajdują zajęcia różnorakie

 

Standardem są jednak dwa typy ludzi

Jedni piją alkohol całymi dniami

Inni co u niektórych duże kontrowersje budzi

Uganiają się za kobietami

 

Rodzą się między nimi szczere  przyjaźnie

Tworzą miłosne związki i pary

Są one takie bardziej doraźne

Bo każdy wolał by uniknąć zasłużonej kary

 

Na początku spacerując trzymają się za rękę

W ustronnych miejscach całują się i przytulają

Często przeżywając wewnętrzną rozterkę

Bo chcieli by więcej, ale jakieś opory mają

 

Czas na uciechach  jednak szybciutko biegnie

I rozsądek wraz z uczciwością gdzieś się oddala

Niejeden pokusie wtedy ulegnie

Od przyzwoitości i  rodziny się jakoś oddala

 

Poczuli wolność i nie odgarnia ich żadna skrucha

Mężowie bawią się na całego i żony  zdradzają

Jak by się zerwali z łańcucha

Kobiety też nie są lepsze i  się nie oszczędzają

 

Mało kto zachowuje się przyzwoicie

Nawet pozorów nikt już nie stwarza

Resztki przyzwoitości puściły już całkowicie

Choć są świadomi tego co im zagraża

 

Dla nich tylko seks liczy się i pożądanie

Zaspakajanie pragnień i dzikich żądzy

To ich główne tutaj zadanie

I  do tego wielu za wszelka cenę dąży

 

Lecz gdy koniec turnusu nadchodzi

Każdy staje się  poważny i skruszony

Nagle spóźniona przyzwoitość  przychodzi

Ale i tak  jest nerwowy i wystraszony

 

Jak po tym wszystkim  do domu wrócić

Jak  uczciwie spojrzeć żonie w oczy

Jak dzieciom do snu kołysankę spokojnie zanucić

Co zrobić by życie znowu zaczęło się normalnie toczyć

 

Trudno mieć teraz wyrzuty sumienia

A jego  przecież nie da się   oszukać

Za późno niestety na takie myślenie

Wcześniej trzeba się było w głowę popukać