21 czerwca 2025

Zagubiony w oceanie miłości

 

Zagubiony w oceanie miłości

Wędrowałem po oceanie jej namiętności i pragnień

Jak światło przewodnie przez ciemną i burzliwą noc

Dotykałem ustami nabrzmiałych warg z pożądania

Jej krągłości jak fale na brzegu przyciągnęły mnie

Aby z miłością ją adorować

Jej zapach  wypełnił moje zmysły

A jej szepty miłości, rozpalały mi serce

Wilgotne łono jak otchłań wciągało

Prawie  tańczyliśmy ponad gwiazdami

Nasza miłość jak przepiękna symfonia

Grała i nigdy się nie kończyła

I gdy tak leżeliśmy splątani

Wiedziałem, że jest naprawdę moja

I na zawsze w jej ramionach pozostanę

Zagubiony w oceanie jej miłości, każdego dnia

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Nic nie jest nam obceco ludzkie

  Nic co ludzkie nie jest nam obce Zacznijmy od początku, bo tam zwykle tkwi tajemnica Życie jest nieprzewidywalne, pełne zmian i dram...