Moje wewnętrzne niepokoje

Moje wewnętrzne niepokoje

Jak wicher burzący emocje

W duszy mego istnienia głębi

Ta walka z sobą nie ma końca

Czasem spokój, cisza wewnętrzna

Lecz często chaos, gwałtowna burza

W mojej duszy jest tajemniczy labirynt

Gdzie wątpliwości potężna fala gości

Przeplatają się myśli, jak wstęgi

Błądząc bez celu w gąszczu cienia

Czy znaleźć wyjście, czy zagłuszyć hałas

Czy odnaleźć pokój na nowo, wreszcie

Szukam harmonii wewnętrznej melodii

Gdzie cisza śpiewa najpiękniejsze pieśni

Chcę wypłynąć na spokojne morze

Opuścić lęki, rozproszyć zmartwienia

Wewnętrzne niepokoje, wyzwanie mojego życia

Wciąż mi towarzyszą, w różnych chwilach

Lecz w środku siebie czuję iskrę nadziei

Że odnajdę spokój i pokonam drogę mroku

Pragnę by niepokoje stały się siłą

By przekształciły się w drogowskaz wewnętrznej podróży

Przezwyciężę przeszkody, wzmocniony wiarą

By odkryć prawdę, która oczyszcza duszę

Moje wewnętrzne niepokoje, towarzysze moje

Niech przemienią się w inspirację i moc

Uczę się słuchać własnego wnętrza

I odnajduję spokój, w sercu moim