Prawda jest smutna

Prawda jest smutna, jak deszcz za oknem

Życie to podróż przez czasu mroczną dziurę

Chwile radości migają, jak gwiazdy na niebie

Ale smutek często jak ten drań naszą codzienność kusi

Czasem marzenia się spełniają, jak magiczne kwiaty

Lecz zawsze gdzieś czeka cień niepewności i zdrady

Los splata nam intrygujące, czasem okrutne opowieści

Życie to niewiadoma, z której uczymy się rozszyfrować tajemnice

Prawda jest smutna, ale też piękna w swej egzystencji

Wszystkie chwile, dobre i złe, tworzą naszą niezapomnianą historię

Trzeba wierzyć, że na końcu tunelu jest światełko jasne

Że miłość i nadzieja zawsze mogą być naszym przewodnikiem

Mimo smutku trzeba więc iść naprzód z uśmiechem na twarzy

Bo życie to podróż, którą tworzymy, jak sztukę przedziwną

Prawda może być smutna, ale w niej jest też nasza siła

Żeby pokonywać trudności i wierzyć, że zawsze jest nadzieja

W codziennych zmaganiach, wśród burz i wiatru szumu

Szukać trzeba sensu, który czasem się jakoś gubi

Prawda to historia, którą sami tworzymy

I choć czasem jest trudna, nie powinniśmy poddawać się bez zmagania

Spotykamy ludzi, którzy wchodzą i odchodzą z naszego życia

Każdy z nich zostawia ślad, tworząc tylko naszą opowieść

To, co tracimy, czasem jest cenną lekcją

I choć serce krwawi trzeba odbudować własną moc

Śmierć jest cieniem, który zawsze nas otacza

Ale pamięć o tych, których straciliśmy, trwa wiecznie w nas

Prawda może być smutna, lecz nie pozbawia nas nadziei

Bo każdy dzień to szansa, by wypełnić życia pustkę

Dlatego trzeba iść naprzód, ku nowym świtom i marzeniom

Niech smutek przekształca się w siłę, niech blask słońca nas ogrzewa

Prawda jest smutna, ale też piękna i mądra

I w naszych sercach trwać będzie zawsze jak słońce na niebie