Piękno różnorodności

Ludzie to taka dziwna mozaika różnych części

Które składają się na jeszcze dziwniejszą całość

Jeden jest dobrodusznym sercem, drugi umysłem

Ktoś z kolei inny przepiękną i gładką skórą

A jeszcze inny czarnymi, lśniącymi włosami

Znajdzie się ktoś z intelektem ponadprzeciętnym

Bywają z rozumem, którego można pozazdrościć

Każda część ma swoje znaczenie i moc

Współpracując tworzą jedność nienaruszoną

Bo czy to dłoń, która z inną dłonią się złączy

Czy to oczy, które wzrok potrafią ożywić

Albo usta, które rozwiązywać potrafią problemy

Bez którejkolwiek z tych części nie byłoby nic

Nie działo by się tak, jak powinno się dziać

Nie warto wiec patrzeć na części oddzielnie

Ważne, by je docenić i łączyć w jedną całość

Bo tylko wtedy, gdy całość jest spójna

Możemy mówić, że z ludźmi może się udać

Bo każdy z nas jest jak rozrzucone na stole puzzle

Jak obraz składający się z różnych elementów

I dopiero po dopasowaniu drobinek całości

Tworzy się jedyne w swoim rodzaju dzieło sztuki

I choć każdy z nas zupełnie inaczej wygląda

Ma swój urok i największą wartość na świecie

Ale to my wszyscy razem tworzymy przepiękny krajobraz

Niestety często jednak zapominamy, że sami nic nie znaczymy

Nie dociera do nas, że nie tylko nasze części są ważne

Nie bierzemy pod uwagę, że inni ludzie też tworzą nasze życie

Sukcesy, smutki i radości, dobre samopoczucie i złe chwile

Ich wpływ na nas jest ogromny i bardzo ważny

Miejmy świadomość, że wszyscy razem

Tworzymy świat i przepiękny krajobraz

Dlatego warto szanować i dbać o każdą część

Która tworzy naszą jedyną w swoim rodzaju osobowość

I trzeba pamiętać, że zawsze warto łączyć siły

Bo tylko wtedy możemy osiągnąć naprawdę wiele rzeczy

Opowieści Marusa