Natura - Moc, której nie zna głupek

 

Człowiek to głupek, tak często to słyszę

W swoim zadufaniu myśli, że wszystko wie

A jednak zapomina, że natura ma moc

Poradzi sobie z przeciwnościami, choćby i w bólach

Głupek swe miasto rozbudowuje, betonem otacza

Drzewa wycina, przyrodę niszczy doszczętnie

Lecz natura nie daje się tak łatwo zwyciężyć

Wciąż zielonym kolorem otacza nas dookoła

Wielkie huragany, które zniszczyć potrafią wszystko

Woda, która zalewa i pogrążyć potrafi w otchłani

Jej kropla rozsadzi najgrubsze mury

Ździebełko trawy pomiędzy betonowymi płytami wyrasta

Przyroda w nurtach swych tajemniczych życie wciąż toczy

Natura się odradza i głupiemu człowiekowi dokazuje

Pożary ogromne wywołane przez głupka, które lasy pochłaniają

Ptaki i zwierzęta w popiół przemieniają

I wojny, które unicestwić chcą wszelkie istnienie

Ale ziemia jest mądra i wciąż swą moc odzyskuje

Przyroda zakwita, zmartwychwstaje, wyłania się ze zgliszczy

Człowiek to głupek, który zapomina o tym

Że natura jest siłą, nieugiętym pradawnym trzonem

Przyroda zawsze sobie poradzi, walczy i trwa

A człowiek w tej walce jest tylko marnym pyłkiem

Choć technologia nas wciąga w swoje sidła

Nie możemy zapominać, że natura jest silna

Współpracujmy z nią, szanujmy ją każdego dnia

Bo tylko w harmonii z przyrodą osiągniemy raj

Człowiek to głupek, lecz może się zmienić

Jeśli w sercu swoim natury moc zrozumie

Wówczas wspólnie z nią może lepsze kroki stawiać

I z szacunkiem traktować, jak najcenniejsze skarby