Przeczucie nadziei

W czeluściach mej duszy drzemie przeczucie

Tajemnicze wibracje w moim wnętrzu tkwią

Niewidzialne siły wokół mnie krążą

Głos wewnętrzny szepcze, że coś się zbliża

Wiatr cichutko szeleści, a liście spadają

Niespokojne chmury gna wiatr na zachód

Niebo maluje obrazy pełne tajemnic

A ja słucham głosu, który wskazuje mi drogę

Przeczucie płynie we mnie jak strumień czystej wody

Przenika serce, umysł, duszę moją

Czuje jakby światło wokół mnie jaśniało

Ale  czas nagle zwalnia, jakby się zatrzymał

Czasem przeczucie to taki szept, delikatny dźwięk

Czasem to grom z jasnego nieba się rodzi

Nie mogę poznać wszystkich jego znaczeń

Ale wiem, że mówi prawdę bez żadnej kłamliwości

Przeczucie nieustannie mnie prowadzi

Na skrzydłach wiary podnosi mnie w górę

Nie zawsze zrozumiałe, nieuchwytne

Ale wierzę, że jest moim niezawodnym przewodnikiem

Więc słucham go uważnie, czuję w każdej cząstce

To przeczucie wewnątrz mnie bije mocniej

Niech mnie prowadzi przez labirynt życia

Bo wiem, że przewiduje to, czego potrzebuję