Słoneczniki w ogrodzie

W ogrodzie pełnym barw i światła

Tam, gdzie słońce się w promieniach chwieje

Wzrasta pewna kwiatowa gromada

To słoneczniki wznoszą się dumnie jak wieże

Ich płatki złote, majestatycznie promienie łapią

I rozkosznie pieszczą usta niebios

Gdy wiatr je lekko do tańca podrywa

Nadają ogrodowi ognisty ton

Za nimi idzie spojrzenie słoneczne

Które oczom i sercom ciepło ofiaruje

Bo w ich obliczach ukryta jest moc pieśni

Która duszę ludzką na wzniosłość podnosi

Wysokie łodygi, mocne są i silne

Jak przenikliwe spojrzenia niezmordowane

Wyrastają ku niebu jak tęsknota wierna

Wyznając miłość, która nie ma granic znanych

I gdy zapadnie zmierzch w ogrodzie ukochanym

Słoneczniki wyciągną swe serca ku gwiazdom

Światło w nich nie zgaśnie, gdy zgasną zorze

Bo są wiecznym symbolem radości i nadziei

O, słoneczniki w ogrodzie rozsiane

Wasza obecność dodaje światu kolorów

Współbrzmiąc z naturą, tańczcie jak orkiestra

I niech radość wasza rozbrzmiewa na wieki w chórze